Æskan - 01.04.1989, Síða 26

Litla
systir |
eftir Petrínu Soffíu [
Þórarinsdóttur 11 ára. f
Atli gekk eftir götunni og sparkaði í |
alla steina sem hann sá. Hann var svo |
reiður að hann hefði hclst viljað berja 1
litlu systur sína - en þá hefði mamma |
hans orðið reið. |
Þetta byrjaði allt í gær. Þá átti Atli i
sex ára afmæli. Hann fékk afar, afar í
fallega liti og litabók frá afa og ömmu.
Þegar hann þakkaði þeim fyrir sagði afí
að hann þyrfti að eignast þetta af því að
hann væri orðinn stór strákur.
í morgun hafði hann litað tvær fal- !
legar myndir. Hann vandaði sig mjög
mikið því að hann ætlaði að sýna afa og
ömmu hve vel hann gæti litað - þegar
þau kæmu í heimsókn. Þegar hann var
að enda við að lita seinni myndina kall-
aði mamma hans á hann í mat. Hann
fór fram og fékk sér að borða. Hann
fékk eftirlætismatinn sinn, rjúpur. Þess
vegna tók hann sér tvisvar á diskinn.
Ósk, litla systir hans, var fljótust að
borða. Hún var það alltaf af því að hún
borðaði lang-minnst. Hún var líka
yngst í fjölskyldunni. Mamma tók hana
úr stólnum og sagði henni að fara að
leika sér. Ósk hlýddi því.
Þegar Atli var búinn að borða ætlaði
hann að ganga frá litunum og bókinni.
Er hann kom inn í herbergið sá hann
Ósk sitjandi á gólfínu í afar góðu skapi!
í kringum hana lágu litirnir hans möl-
brotnir. Þarna voru líka einhverjar
tætlur. Þegar betur var að gáð sást að
þær voru úr nýju litabókinni.
Atli var ólýsanlega reiður. Hvað hún
Ósk gat verið heimsk! Hann hljóp til
mömmu sinnar og klagaði. Hún fór
með honum inn í herbergi. Þar sat Ósk
hin kátasta. Mamma tók haná upp og
sagði um leið að þetta væri honum
sjálfum að kenna. Hann hefði skilið
herbergið eftir opið og þetta á gólfinu.
Það væri ekki hægt að kenna eins árs
óvita um þetta.
Hún hefði áreiðanlega ekki sagt þetta
ef hann hefði brotið kristalsvasann sem
hún fékk í brúðkaupsgjöf. Hún hefði
flengt hann og lokað hann inni í her-
bergi. Það var hann alveg viss um.
Þetta var ósanngjarnt. Þetta var í
fimmta - nei, sjötta skiptið - sem Ósk
eyðilagði eitthvað fyrir honum. Hún
hafði brotið leikfangahestinn hans, gert
gat á sundboltann hans, rifið vegg-
myndina af Strumpaþorpinu, sprengt
blöðrurnar sem hann hafði fest á vegg-
inn, brotið litina og rifíð litabókina.
Þetta var heil-langur listi. Hvað hafði
hann skemmt af hennar leikföngum?
Hann þurfti ekki að hugsa sig um
- ekkert.
ekki taka. Ég veit að hún skemmdi lit-
ina og bókina en þú getur engum um
kennt nema sjálfum þér. Þú ert orðinn
svo stór að þú ættir að skilja þetta. Þú
varst líka svona þegar þú varst lítill
- ef ekki verri en þetta.“
Atli trúði henni ekki. Hann hélt að
hún segði þetta til að afsaka Ósk. Hann
bað hana að segja frá einhverju einu
skipti þegar hann hefði skemmt eitt-
hvað.
Mamma hugsaði sig um en sagði síð-
an:
„Einu sinni fékk ég myndir sendar 1
pósti og lagði þær á bekk. Þá var dyra-
bjöllunni hringt. Getur þú ímyndað þér
hvað þú varst búinn að gera þegar ég
kom til baka? Rífa allar myndirnar i
tætlur. Hverjum gat ég kennt um?“
Nú heyrðu þau að Ósk var farin að
skæla. Mamma fór til hennar. Efw'
skamma stund kom Atli fram, settist a
Af hverju þurfti hún endilega að
eyðileggja litina og litabókina? Hann
sem hafði ætlað að sýna ömmu og afa
hvað hann litaði vel í bókina sem þau
gáfu honum. Hann fór að gráta.
Mamma hans heyrði í honum og kom
inn. Hún settist hjá honum og tók
hann í fangið.
„Þú verður að skilja að Ósk veit ekki
hvað hún gerir. Þess vegna verður
maður að gæta vel að því sem hún má
| gólfíð og fór að leika við Ósk. Litlar
| hendur komu brátt og rifu í hárið a
| honum. Hann var að hugsa uffl ar)
| verða reiður en hætti við það. HanI1
| varð að vera þolinmóður. Hún var litL
| systir hans og honum þótti vænna nnl
| hana en nokkra liti og litabók.
= (Sagan hlaut aukaverðlaun í smásagnasamkepP111
í Æskunnar og Barnaútvarpsins 1988)
26 ÆSKAN