Æskan - 15.12.1925, Blaðsíða 3

^ólas&jaxnan.
Eftir Porst. Fiimbogason.
Ein stjarna skœr í auslurált,
er yfir svífur loftið blátl,
að litlu liúsi’ oss beinir braut,
par barn við móður livílir skaul.
Húu leiflrar ijfir lönd og sjá,
hún leiftrar yfir börnin smá,
hún lysir þeim, sem leita fer,
hún lýsir þeim, sem sjúkur er.
Og þeim, sem leggur landi jrá,
og Ijóssins föður tregstir á,
hún lýsir, þó að svelli sœr
og sorgarskgin fœrist nœr.
Pótt litlum bát þú berisl á,
um bglgjur hafsins, muntu sjá,
er jólastjarnan skœrust skin,
að skelfing öll og kvíði dvín.
Pví látum jólaljósin skœr
oss Igfta himnaríki nœr,
til hans, sem elskar börnin blíð
og blessar Iwerja jólalíð.
»Til mín skal börnin bera smá«,
hann bauð, er dvaldi jörðu á,
því kvíð ei, Jesús kallar skjótl:
y>Fg kem til allra barna’ í nótl«.
Æskan, 26, ár.
13.-16. Iilað.