Æskan - 15.12.1925, Blaðsíða 23

Æ S K A N
115
Hvarmarnir voru þrútnir eins og hann
heföi grátið. Litlu börnin léku sér á eld-
húsgólfinu og bygðu hús úr viðarkubb-
um. Húsfreyja stóð við eldavélina og
var að búa til matinn.
»Kom inn«, sagði húsfreyja, þegar
hún heyrði að barið var.
»Hann kemur óðar afturcc, sagði ívar
og dró Magnús út úr dyrunum. »Eg er
mikið búinn að hugsa um þetta«, sagði
hann í lágum rómi við Magnús. »Þú
getur fengið skíðin mín, til þess að
reyna þig á, þegar kept verður. Við
rennum okkur ekki báðir i senn. Svo
ívar stakk höfðinu inn í gættina og
bauð gott kveld.
»Getur þú fundið mig snöggvast,
Magnús?« sagði hann. ívar var bæði
sveittur og móður.
»Hvað getur hann viljað mér?« hugs-
aði Magnús. Hann stóð upp i hægðum
sínum og slagaði til dyranna.
»Þú mátt ekkert fara frá, Magnús«,
kallaði mamma hans á eftir honum,
nmaturinn er bráðuir tilbúinn«.
skiftum við aftur, og nú getur þú orðið
einn þátttakandinn á morgun«.
ívari var svo mikið niðri fyrir, að
hann tvísteig og stamaði. »Viltu ekki
þiggja þetta, drengur?« spurði ívar, þegar
Magnús anzaði ekki.
Magnús leit upp og skellihló. »I’ó
það væri nú, að ég þægi það«, sagði
hann. BÞetta er vel gert af þér. Þetta
var það, sem ég var að biðja þig um«.
»Mér er óskiljanlegt, hvernig ég fór