Kyndill - 01.12.1932, Qupperneq 24

Kyndill
Hallgrímur eltur
I 3. hefti Kyndils bið ég hann að skýra nánar hvað
hann eáigi við, og visa ég lesend'unuim á mnmæli mín
par, svo þeir sjái hve andsvör H. J. í 35. tbl. Heitmr
dalLar eru gáfuleg og drengilieg. F>ar segir hann svo:
„Sveilnn giat ekki unaö því, að enginn ágreinéngur
væri um það xnilli flokkanna, að „starfsfóLkið oigi að
njóta arðsáns af starfi sínu,“ og komst þá fyrst, er ég
bentii honum á það, að þeirri niðurstöðu, að þessi
„fræöiisetaing" iians þarfnaðist frekari skýringa, og
keimst þá að þeirri náðurstöðu, að það sé óframkvæman-
legt í menningarþjóðfélagi, að hver einstaklingur njótl
mákvæmlega þess, sem hann vinnur, og einskis annars,
heldur eáigi þeir, seim starfa þjóðfélagáinu til gagns, að
njóta ávaxtanna af fraimleiðislustarfi þjóðarheildarinnarL
Svo segir hann, að ég segi, að um petta sé enginn á-
greiningur milli flokkanna. Sarrm falsid og abur. Um
pettn ev einmitt allur ágreiningurím, hvort hver eigi ad
njótf'i arjösins af sinu stianfi eða allir af allm siar]i.“ *)
Er nú hægt að lá mér, þótt ég eigi erfitt mieð að áttal
anig á iskoðunum manns, sem er svona hvikur og loðinn?
Og er sanngjarnt að ætlast til þess, að nokkur óvitlaus
tnaður endist tiil að eiga orðastað við slíkan „rökfræði-
:Lng“ til lengdar?
Jafnframt er H. J. mieð alls konar útúrdúria, setn
ekkert koma deáiluefni okkar um skiptingu arðsins við,
cins og þegar hann er t. d. lengi að tala um fjármála-
*) Ég bið lcsendur Kyndils a sökunar d pví live miklu rúmi 6g cyði
undir orö Hallgrims, cn ég vildi lofa |>eim að sjá ritsnilld hans, rökfesti
og vitsmuni i allri sinni dýrð. Sv. St.
166