Kyndill - 01.12.1932, Qupperneq 28

Xyndill
Hallgrímur eltur
I síðustu gtrein sinmi nefnir H. J. enn quexti og œti-
jurtir, sem vaxa úti á viðavangi án tilverknaðar manna,
en margir noti pó sér til lífsviðurværis. Hér hefur hann1
lofcs nokkuð til síns máls. en þó lítið, því þótt það verði
kannske ekM kölluð vilnna að „tína þetta upp í pig“, eins
og H. J. orðar það, þá veit ég ekki betur en að víðast
þar, sem [{>essi fæða er notuð að nokkru ráði, séu sér-
stakir imenn — oftast kvenmenn — látnir safna mat
handa öllu heimilisfólikinu, og geri ég ráð fyrir að við
H. J. kölloðujm það vinnu, ef við værum látnir gera það.
Og hvað er þá orðáð úr þessu sem kollvarpandi röki-
seand gegn þeirri kenningu, að vinna sé nauðsynleg tíll
þess að við mennirnir geitum fengið lífsþörfum okkar
fullnægt eða notið nakkurra þæginda?
Rétt er að geta þess, að nú síðast er H. J. aði biðja
mig að skilgreina orðin vinna og auðæfi. Tvær deilui-
greinar er hann búinn að skrifa urn þessi efni áður en
honuim dettur í hug að eins gott sé nú að vita hvað
á,tt sé við með þessum orðunu I flestu er maínnaujm-
inginn eins. Nú hefi ég notað orðdö vinna í a'lmerairi
merkiíngu {>ess, en auðæfi hefi ég takmaTkað við lifsH
nauðsynjar og lifsþægdindi manna, hverju nafni sem
nefnast og efnáskennd eru, (sólarljósið og andrúmsloftið
var þó tekið uindan), og hélt ég að allir óvitlausir menm
gætu séð það af fyrri greinum mínum um {>etta efni í
Kyndli, einkum á bls. 29 og 30, og myndi ég vísa
H. J. á að lesa það þar, ef ég vdssi ekki að hann er eton
af þeim mönnum, sem saigt var um: „Sjáandi sjá þeir
ekki og heyrandi heyra þeir hvorki né skilja."
J70