Kyndill - 01.12.1932, Qupperneq 29

‘Hallgrímur eltur
Kyndill
III.
Á eiinum stað segix H. J. dæmisögu um för mína í
kaaipavinnu. „í>á er ág,œiniinguriinin“ — segir hann —
„um það, hversu mikinn arð vinnan hans gefi bóndam-
'uan annars vegar, og hins vegar, í hvaða hlutföllum
sái arðuir eógi að skiptast milli hans og pess, sem
bðndinn leggur fram tiil þess að vinna Svei'ns geti
boriið arð, p. e. a. s. jairðar, bústofns, áhalda o. s. frv.“
Nú vill svo til, að ég hefi [)ó nokkruim sinnum verið
í kaupavinnu, en aldrei hefir upphæð verkalauna minna
byggst á hagfræðileguon útreikningi arðsins, sem bónd-
inn hefði af vinnu miinnái. Ónei; kaupkröfur mfnar
hafa miðast við það, hve mikið kaup ég bjóst viið að
gete fengið annars staðar, og boð sin sneið bóndintn
eftir þvi, hvað hann gerði ráð fyrir að geta fengið
aðra menn fyrir. Þetta mitn vera venjan við flesta kaup-
saimninga. Og mátt hefðá ætla, að maður, sem leggur
út í að verja auðvaldsstefnuna frá hagfræðilegri hlið,
vfesi þetta, pví að þekkingairleysi á svona álgengri reglu
sannar tvennt: 1) að maðurinn er svo gexsmeiddur
aliri hagfræði-kunnáttu, að hamn veit ekki hver áhrif
framboð og eftinspum hefir á markaðsverð vöru, en í
kaupavinnudæminu er vinna mí|n ekkert annað en vara,
seon ég sel hæstbjóðanda á frjálsum vinnumarkaði,
— og 2) að hann hefir ekki heldur hæfildka til að sjá
og skdja eimfialdan gang hins daglega lífs og læra af
ÞvC Og þetta kvað vcra sá maður, sem eiinna mests á-
liits niýttur í hópi ungna Sjálfstæðismanna. Það er vist
171