Kyndill - 01.12.1932, Side 35

Qömul saga
Kyndill
og |>ó ekki minnka hlut trúarbragða sinna. Hann straulc
skegg sitt og sagði:
„Segja mun ég þér sögu eina litla, herra. Einu sinni
var auðmaður nokkur, sem átti hring svo ágætan, að
hann vildi að hann gengi eigi úr ætt sinni. Kvað hann
því svo á, að sá sona sinna, sem legði fram hringinn
að sér lá'touim, skyldi taka arf ailian eftir sig. Sonur
hans, sá er hringinn hlaut, fór eins að, og gekk hring-
uriinn þannig anann fnami af manni í ættinnL Loks
baT svo við, að hann viajr í eigu manns, sem átti þrjá
sonus og þótti jafnvænt um alla. Vissi hann ekki hverj-
uim þeirra hann skyldi gefa hringinn, en lofaði lionum
hverjum þeinra fyrir sig í laumk Lét hann síðan gull-
smið nokkum smíða tvo aðra hriinga svo líka, að enginn
ntiaður gat þekkt þá frá hinum rétta, og ekki hann
sjáifur. Á dánaxdægri gaf hann sonum sínum hringana,
sinn hverjum. Lögðu þeir þá fram að honum önduðum,
og þóttáist hver þeirra eiga arfinn, en aldnei hefir orðið
úr þvi skorið, hver hann ætti rneð réttu, því að hriug-
aainiir voru avo lfkir, og stendur þannig enn þann dag>
í dag. Sama máli gegmir um trúarbrögðin, herra, að
hver trúflokkur hyggur sín sönnust vera, en guð einn
veit, hver þeirra eru þ,að í raun réttri."
(Lausl. þýtt.)
12
177