Kyndill - 01.03.1933, Page 33

Falskar ávísanir
Kyndill
Það hlaut að vera rétt, það gat ekki ásótt hann svona
annars. —
Honum virtist sem allur heimurinn vissi petta. —
Hann snéri sér við! í stiganum og leit yfir hópinn. —
Bankaritararnir. — Góðir reikningsmenn, nota aldrei
samlagningarvélar. — Snyrtilegir menn, — Kaldir —
gera allt af skyldu sína. — Telja peninga, færa bækur
af einu borði á annað, — skrifa, reikna, — tala 'við
viðskiptamennina, — leiðbeina þeim. — Taka á móti
kaupinu sínu í nýjum seðlum við hver mánaðamót. —
Sorglaus tilvera — hugsaði Bernharð. —
Viðskiptamennirnir að norðanverðu við afgreiðslu-
borðið. — Kulda-megin. — Það skín sjaldan sól inn um
norðurgluggana á neðstu hæð bankans. — Brosandi
andlit. — Róleg samvizka. —
Maður að leggja nokkrar krónuíi í sparisjóðsbók. Það
eru ekki arðrændar krónur. —
Féhirðir kallar upp nafn, Sigmundur Sveinsson. —
Maður skálmar að borðinu, telur fram peninga, — lítur
í kring um sig, lítur í bókina, brosir, — hitnar ;um
^jartaræturnar, leggur bókina aftur, — stingur henni í
vasann. —
Það voru fimm núll fyrir aftan fremsta stafinn. —
Aftur kallar féhirðir upp nafn. Kona gengur að af-
greiðsluborðinu. — Tekur við peningum, brýtur þá og
lætur í töskuna sína, leggur bókina aftur, gengur burt.
Hún þarf að flýta sér og má ekki gleyma læknislyfjun-
1101 í íyfjabúðinni. —
Féhirðirinn, — undarlegur maður. — Steingervingur.
27