Kyndill - 01.03.1933, Blaðsíða 38
Kyndill /■ Falskar ávísanir
það er með mig, — mér heyrist alls staðar vera hvíslað
morðingi. —
Sigurjón hló. — Þú ættir að fara einn veiðitúr sem
háseti. á togaranum þínum, þá gætir þú að' minnsta
kosti orðið hundrað sinnum fiskmorðingi. —
— Þú ert allt af sami bölvaður kommúnistinn, stundi
Bernharð.
En nú leita ég til þín sem sjúklingur til læknis, og
þú hefir ekki leyfi til þess gagnvart stéttarbræðrum
þínum, að taka mér svona.
Ég er ekki sérfræðingur Bernharð minn, en ég get
gefið þér ávísun á annan lækni.
Bernharð varð fámáll. Kaffið var búið úr, könnunni
og þeir gengu út.
AJlt af öðru hvoru allan daginn hafði Bernharð fengið
hinar sárustu morðkvalir i sálarskarnið sitt. — Stund-
um fannst honum eins og öll veröldin væri risavaxinn
stóðhestur, sem prjónaði og stæði á aftuirlöppunum og
hneggjaði út úr sér orðinu —- morðingi. — Og stundum
fannst honum bærinn vera skjöldótt belja, — grind-
horuð, sem ýmist sleikti hann með grönunum, eða hún
veifaði til hans halanum og skrifaði stórum stöfum J
loftinu orðið — morðingi. —
Einu sinni fannst honum hann sjá átta ungar og
fagrar reykvískar stúlkur koma danzandi á móti sér, en
á svipstundu breyttust þær allar í kolsvarta stafi og
sú fremsta varð að emmi. — Hann var vitskertur, það
var enginn efi, fannst honum. —
.32