Valsblaðið - 01.05.1959, Page 13

VALSBLAÐIÐ
11
ur leiknum aðeins aukið líf og lit
og hvetur til aukinnar baráttufyr-
ir því að greiða í sömu mynt.
Markatalan breytist frá 4—3 í
5—4 eða 5—5, sem myndi verða
allvenjulegt. Hins vegar eru mörk-
in alltaf jafn mikils virði. Þess
vegna erum við oft vitni að því,
hvernig góður flokkur getur átt í
erfiðleikum í viðureigninni við
mun lakari flokk, sem af tilviljun
hefir jafnað metin eða náð yfir-
höndinni með einu eða öðru móti.
Þar sem ekki aðeins varnarleik-
menn lélegra liðsins, bæði bakverð-
ir og framverðir, fylkja sér í
vörnina, heldur koma og fram-
herjarnir til liðs við þá, minnsta
kosti sumir hverjir. Svo er barizt
og varizt með útafspyrnum og
knötturinn jafnvel sendur upp á
áhorfendapallana eða yfir þá, út
fyrir endamörkin og yfir eigið
mark. I síðara tilfellinu er dæmd
hornspyrna. En er hornspyrna í
raun og veru svo hættuleg? Ég
held ekki.
I staö horns'pyrnu.
.... Snjallir framherjar hefja
sókn. Þeir sækja skipulega á,
skapa eyður, sem eru nýttar af
skilningi, samræma aðgerðir sínar
af snilld, leggja sig alla fram. Þeir
leika af lífi og sál, gagnteknir af
hinum sanna anda leiksins, sem í
þessari íþrótt er dýrmætara en
allt annað. Þeir brjótast af leik-
andi lipurð gegnum vörn mótherj-
anna. Þessar samslungnu sóknar-
aðgerðir reyna á framherjana,
skangerð þeirra og þol. Leiðin að
marki mótherjanna styttist óðum.
Vörn þeirra hörfar til nýrra
stöðva, nær markinu. Skyndilega
er einn sóknarframherjanna kom-
inn í skotfæri úr ákjósanlegri
stöðu og nú skal endahnúturinn
rekinn á hina glæsilegu sókn, en
einmitt í því augnabliki, sem
knettinum skal skotið tekst einum
varnarleikmannanna að krækja í
hann og senda hann yfir enda-
mörkin. Glæsileg sóknaraðgerð,
sköpuð af snilli og samvinnu hug-
ar og fóta er að engu gerð með
einu vísvitandi bellibragði. Hvern-
ig er svo slíku hegnt? Hvaðan
skal aukaspyrnunni spyrnt ? Mörg-
um stikum frá þeim stað, sem
brotið var framið. eða frá horn-
fánanum. Úr því duga vart góðar
staðsetningar eða önnur viðbrögð.
Það er ætlað að aðeins 30. hverri
hornspyrnu ljúki með marki. Svifi
knattarins er fylgt af nákvæmni
af vörninni, sem við öllu er búin,
og ef í nauðirnar rekur, er aftur
hægt að senda hann út fyrir enda-
mörkin. Þannig má endurtaka
þetta, hvað eftir annað, ef þörf
gerist.
Þess vegna má spyrja, er
ekki meira réttlæti í því að dæma
hornspyrnu frá þeim stað þar sem
knettinum var spyrnt út af. Ha-fi
honum verið spyrnt útaf við horn-
fánann, þá sé honum spyrnt það-
an, en hafi honum hins vegar ver-
ið spyrnt út af um 10 stikur frá
markinu, þá sé spyrnan fram-
kvæmd þaðan o. s. frv. Þetta
mun neyða hina „stórkarlalegu"
vörn til að skipa málum sínum
með öðrum hætti. Borgar það sig
þá að leika varnarleik á þenna
hátt, er ekki sigurstranglegra að
reyna á hugkvæmnina og gera til-
raun til að skapa eðlilegan og
raunhæfan leik?
Mér er kunnugt um það, að inn-
an knattspyrnuhreyfingarinnar
hefir þeirri hugmynd skotið upp,
Knattspyrnumenn á vetraræfingu.