Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1913, Side 94

62
ÓLAFUR s. tiiorgeirsson:
starfað öll þessi ár meS stakri árvekni og dugnaSi. Markmiö
þe'irra hefir alla stund veriö aö styrkja safnaöarfélagsskap-
inn. Ekki ósjaldan hafa þær varið fé sínu til líknar þurfandi
fólki og hjálpað því stundum í ríkulegum mæli. Alla stund
hafa konurnar veriö lifiö og sálin í samkvæmislífinu og flestar
skemtisarrkomur hafa veriö af þeirra toga spunnai. Án
kvenféiagsins heföi samkvæmislíf bygöarinnar veriö dauft og
tilkomulítið.
Bindindisfélagið.
Bindindismálum var fyrst hreyft veturinn 1902. Upp-
hafsmaður að þeirri hreyfing var Guömundur Frímann;
kvaddi hann til fundar 19. Febrúar það ár og var Guðmundur
formaður fundarins og flutningsmaöur málsins; félag var
stofnaö og flestir, sem á fundinum voru, gengu í það. Bind-
indisfélag þetta gjörði gott, þótt ekki yröi það langlíft. Bind-
indishugmyndin dó ekki út þótt hin fyrsta tilraun hepnaðist
ekki. Veturinn 1906 var fitjað upp af nýju með Stefán Ein-
arsson í broddi fylkingar; þá gengu allmargir inn hinna eldri
manna, nálega allur ungdómurinn og fjöldi kvenna. Bind-
indisfélag þetta starfar með allmiklum áhuga, heldur reglu-
lega fundi og alloft skemtisamkomur; á þeim samkomum hafa
verið fluttar áhrifamiklar tölur af foringja bindindismálsins,
Stefáni Einarssyni, sem brennandi áhuga ber fyrir því máli,
Bindindisstarfsemi þessi hefir leitt af sér mikið gott, auk
þess sem öll hin yngri kynslóð er innan vébanda þessa félags-
skapar, eru þar margir hinna eldri mannna; þeir fáu,
sem utan við standa, eru komnir á það siðmenningarstig að
hafa að miklu leyti lagt niður áfengisnautnina, og var það
bindindisfélagið, sem kveðið hefir víndrykkjuna niður. Von-
andi er, að með vaxandi þekking hinnar yngri kynslóðar
hverfi þetta átumein með öllu, sem alt of lengi og of víða
hefir verið mesta böl þjóðarinnar.
Samgöngumál og verslun.
Samgöngur hafa frá fyrstu landnámstíð íslendinga verið
allgóðar. Verzlun ráku bygðarbúar all-lengi í Willow City;
þangað voru um 20 mílur; þótti það langar vegur í kaupstað.
Á vetrum höfðu menn oft harða útivist, því oft þurfti að
fara, þar kaupin voru að jafnaði í smáum stíl; stundum bar