Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1903, Síða 34

af mér nð gera nokkuð sérstakt til að hnekkja
Vínsölu á meðan hún er lögleyfð. Eg hefi sýnt
að ög meina að vera óháður, ofstækislaus
bindindismaður. Eg heí5 mælt mót ofdrykkju
—gjörði það í síðasta almanaki—ogendurtek
það nú, að enginn maður, þó hann taki gist*
ingu á Iíóteli, ætti að drekka vín eða reykja
vindla. Af því að ég er sannfærður um að það
gjörir honum illt í almennum tilfellum. En
þó vil ég láta livern heilvita mann ráða slíku
alveg sjálfan. Eg viðurkenni mig engan rött
hafa, til að leggjji hindrun á gjörðir nokkura
fullvita manns. Eg á að eins með að ráðleggja
eftir mínu bezta viti, en meira eigi. Það cru
til auglýsendur, sem eru eins skaðlcgir og
Hótelmenn. Og sem templarar láta oi'ðlausa.
Það eru fyrst og fremst allir tóbakssalar. dvo
allir þeir, sem auglýsa í sviksamlegum til*
gangi. Eða auglýsa í táldragandi, Ijúgandi,
smjaðrandi anda, til að narra fólk til viðskifta
í þeim greinum, er því er clcki til hagsmuna
heldur þvert á móti. T. d. bankar, lánfélög,
sum lifsábyrgðarföiög og ótal fleiri.
Ef þessir miklu vandlætarar, sem ekki
mega sjá vínauglýsingu, væru virkilegir end-
urbóta og mannkærleika menn, mundu þeir
ekki byrja á Hótelum, því þau eru ekki or-
sök heldur ajleiðing spillingar.
Enginn skal misskiljá mig svo, að ég sö að
mæla bót ýmsri ósiðlegri hegðan, er á sör stað
á Hótelum og undir áhrifum vínanda. Því eg
þvert á móti vil vara hvern mann ungan og
gaiplan við, að blanda sör í soll drykkjurúta.
Eg óska að auglýsingar í almanaki mínu
geti orðið til leiðbeiningar, samkv. tilgangin*
um, en engum til ills.
S. B. Benedictsson.