Afturelding - 01.05.1938, Qupperneq 2

AFTURELDING,
AFTURELDING
lcemur út annan hvorn mánuð og verður 70—80
bfður á ári. — Árgangurinn kostar 1,25 og greiðist
fyrirfram. Borga má með ðnotuðum ísl. frímerkjum.
Veið í Vesturheimi 50 cents og á Norðurlöndum 1,50
— 1 lausasölu kostar biaðið 25 aura hvert eintak.
Ritstjórar: Eric Ericson og Ásniundur Eiríksson.
Ritstjðm og afgreiðsla: Hverfisgötu 44, Reykjavlk.
Prentsm. Jóns Helgasonar.
leyndardómur Guðs. Það er hliðstætt því, og þegar
nazistar í Þýzkalandi segja, að »djöfullinn sé faðir
Gyðinga«, þeim til smánar og óvirðingar. En á sama
tíma reikna þeir allt tí.matal sitt frá þeim degi, er
Gyðingakona fæddi sveinbarn fyrir rúmum 1937
árum austur í Asíu. Nafnkunnur maður lét svo
ummælt, að það væri bæði til þess að hlæja o >■
gráta að því, að öll lög og ákvæði, sem Hitler und-
irskrifar og sendir frá sér eru með dagsetningu
sinni bundin við fæðingu Gyðings. Þau verða allt
af spádómlega sönn þessi orð: »Gyðingar standa
alltaf á gröfum, fjandmanna sinna að lokum«. T
ljósi þessara fyrirbrigða hjá nazistum, minnist.
maður ósjálfrátt orðanna í. sálmi 2, 4: »Hann sem
situr á himni, hlær, Drottinn gerir gys a.ð þeim«.
1 sambandi við heimflutning Gyðinga er ekki
annað hægt að seg.ja, en það horfi við okkur Guðs
tákn við annað Guðs, tákn, 0(g fleiri spádómar hafa
af hjúpast fyrir augum okkar. Jóel segir: »0g þér
Zionsbúar, fagnio og gleðjist í Drottni, Guði yðar,
því hann gefur yður ... haustregn og vorregn eins
og áður« (2, 23). Hvað seg'ja orðin okkur »eins
og áður« annað en þetta, að eitthvert tímabil skuli
koma yfir landið, sem regnið falli ekki »eins og
áður«, en skuli svo aftur á ný falla »eins og' áður«?
Það er staðreynd, að af tveimur höfuð árstíðaregn-
um, sem öll tímanleg farsæld Palest.ínu er undir
komin, hætti annað regnið að falla, og féll ekki, svo
sem nokkru nam, þau mörg hundruð ár, sem Gyðing-
ar voru útlagar frá landi sínu. Þess vegna, ekki
sízt, varð Palestína svo hrjóstrugt land þær mörgu
aldir, sem Tyrkir höfðu yfirráð yfir landinu. En
um það bil, sem' landið var opnað fyrir Gyðingum,
í lok heimsófriðarins, fóru bæði regnin að falla
»eins og áður«. Þetta hefir orðið til þess, að þurt
og ófrjótt land Palestínu hefir á fáum árum breyzt
í nokkurskonar Eden jarðhnattarins. Þekktur em-
bættismaður í Palestínu sagði það um Saronsslétt-
una, að hún hefði verið svo uppblásin og hörguls-
leg, að naumast hefði verið hægt að halda lífinu í
einni geit á henni. Nú þar á móti birgir Sarons-
sléttan að miklum mun upp Evrópu með hinum
viðurkenndu Jaffa-glóaldinum. Hvað er þetta, ef
það er ekki Guðs tákn?
Eins og kunnugt er fengu Bretar ráð yfir
Palestínu í lok heimsstyrjaldarinnar. — Það
duldist varla nokkrum sanntrúuðum manni.
að jafnhliða, þessum heiðri, er Guð sýndi
Bretum, að velja þá fram yfir aðrar þjóðir til þess
að verða verndara og hjálparmenn þjóðar sinnar, í
því að hún fengi land sitt aftur og kæmist heim,
þá var það um, leið ábyrgðarmikið hlutverk gagn-
vart Guði. Hvort sem það er heil þjóð eða. einstakl-
ingur, sem fær kall af Guði til einhvers, þá fylgir
því sú ábyrgð, sem ekki er hægt að vanrækja, án
I>ess að mæta. alvarlegum afleiðingum fyrir. 1 flestu
má segja, um Breta að þeir hafi komið svo vel fram
við Gyðinga, að engri þjóð hefði betur tekizt. Þó
álíta margir, að þeim hafi yfirsézt, þegar þeir tak-
mörkuðu heimfararleyfi Gyðinga til Palestínu. Til
samanburðar er lærdómsríkt að sjá, hvernig Persa-
konungar fóru að, undir sömu kringumstæðum.
Þeir fengu það hlutskipti að hjálpa Gyðingum heim
frá Babeþ er samsvarar alveg hlutverki Breta nú.
Kýrus gaf þessa konunglegu skipun út: »Hver sá
meðal yðar, sem tilheyrir gervallri þjóð hans, með
honum sé Guð hans og hann fari heim til Jerú-
salem« (Esra 1, 3). Og Artahsasta, sagði: »Ég
hefi gefið út skipun um, að hver sá ... af Israel
... sem vill fara tll Jerúsalem skuli fara ...«
(Esra 7, 13). Hér var heimfararleyfið hvorki
krenkt né takmarkað., Þó voru þjóðir fyrir i land-
inu þá, sem voru algerlega andvígar heimkomu
Gyðinga, sem Arabar nú. Þær skrifuðu klögumál
1:il konunganna; en sjáum hvernig Daríus konungur
t. d. svarar einu slíku klögumáli, sem óvinir Gyð-
inga skrifuðu honum: »Og ég hefi gefið út þá skip-
un, að ef nokkur maður breytir á móti úrskuröi
þessum — þ. e. reynir að hindra ráðrúm Gyðinga
í landinu — þá skuli taka bjálka úr húsi hans og
hann hengdur upp og negldur á hann, og hús hans
skal fyrir þá sök gera að mykjuhaug« (Esra. 6,
11).
Margir sanntrúaðir menn eru á einu máli um,
að Bretar hefðu ekki átt að gefa Aröbum nokk-
urn rétt gagnvart Gyðingum. Þá má minna á það,
að Bretar eru a.ð reyna að koma því í framkvæmd
að skipta Palestínu á milli Gyðinga og Araba. Þetta
26