Afturelding - 01.01.1959, Blaðsíða 12

AFTURELDING
Cgód btaiftnL og (Jfu2s uatk.
Menn segja stundum: „Ef ég geri eins vel og ég get,
mun þá Guð ekki í miskunn sinni taka með velþóknun á
móti mér þess vegna?“ Og: „Ég trúi, að Guð líti meir á,
að menn breyti vel og geri góð verk, heldur en það,
hverju menn trúa, ef góð verk fylgja ekki með hjá þeim,
sem trúa, þó að það sé sjálfsagt gott að vera trúaður.“
Við skulum nú athuga þetta í allri einlægni, því að
óeinlægni gefur aldrei svar í vandamáli.
Hver treystir sér að segja við Drottin: „Ég ætla með
góðri breytni að bæta fyrir syndir þess liðna?“
Vinur minn þú veizt, að þú hefur aldrei verið settur
eða sett til að dæma um þin eigin verk, hvort þau hafi
gildi þér til hjálpræðis og til að færa afstöðu þína til
samræmis við Guð þinn. Auk þess átt þú ekki vist, að
breytni þín verði fullkomin, því að holdið er veikt.
Vilt þú þá gera mig alveg vonlausan — eða vonlausa?
— segir þú.
„Þeir, sem vona á Drottin, fá nýjari kraft“. (Jes. 10;31).
„Meðan vér enn vorum óstyrkir, dó Kristur á tiltekn-
um tíma fyrir óguðlega.... Guð auðsýnir kærleika sinn
til vor, þar sem Kristur er fyrir oss dáinn, meðan vér
enn vorum í syndum vorum.... Vér urðum sættir við
Guð fyrir dauða sonar hans. .. .“ (Róm. 5; 6, 8, og 10 ).
Hvernig get ég vitað þetta?
Við skulum athuga það bráðum — en ef þú getur ekki
vitað þetta, þá getur þú enn síður verið viss um að Guð
muni taka góð og gild þín verk, sem þú veizt, að eru
ekki fullkomin. Það er þýðingarmikið, þegar maður upp-
götvar, að Guð geti vitað meira en maður veit sjálfur.
En þú þykist þó geta frætt mig og því vita nokkuð
mikið.
Sömuleiðis athugum við það bráðum.
Og hvað þá um góðu verkin? Á maður ekki að vinna
þau?
Jesús svaraði og sagði við þá: „Þetta er verk Guðs, að
þér trúið á þann, sem hann sendi.“ Og hann sagðist vera
sá, „sem faðirinn helgaði og sendi í heiminn.“ (Jóh. 6;29
og 10;36).
Þarna er þá umsögn Jesú um það, hvað eru verk Guðs,
sem vér getum unnið, það er verk, sem fyrir Guði gildi.
Þar með verðum við ef til vill að endurskoða okkar
fyrri mælikvarða á það, hvað eru góð verk. Góð verk
12
eru verk, sem fyrir Guði gilda, því að einn er góður,
það er Guð, sagði Jesús og „Ég og faðirinn erum eitt“
(Jóh. 10;30) og kallaði Guð föður sinn. Þar með og
með mörgum fleiri orðum lýsti Jesús yfir, að hann væri
Guð af Guði. Guðs sonur — enda sögðu Gyðingarnir, að
hann gerði sjálfan sig Guði jafnan.
En Jesús frá Nazaret var „kröftuglega auglýstur að vera
sonur Guðs fyrir upprisu frá dauðum. .. .“ (Róm. 1;4),
og með mörgum táknum, sem hann hafði gert. Meðal
margra annarra, sem Jesús læknaði, var lamaður maður,
(sem getið er um í Matt. 9, 2—8), og fyrst sagði hann við
hann: „Barnið milt, syndir þínar eru fyrirgefnar.“ Menn.
sem heyrðu þetta, hneyksluðust á þessum orðum. En þá
sagði Jesús meðal annars: „Til þess að þér vitið, að
manns-sonurinn hefur vald á jörðu til að fyrirgefa syndir
— þá segir hann við lama manninn: — Statt upp, tak
rékkju þína og far heim til þín“. Við það læknaðist mað-
urinn, og hann stóð upp og fór heim til sín. Jesús sannaði
sinn guðdóm þar. Og postularnir, sem Jesús valdi og upp-
fræddi og fyllti sínum Heilaga Anda voru fyrir náð
Drottins Jesú færir um að „fara rétt með orð sannleik-
ans.“ (II. Tím. 2;15).
Stundum getur manni fundizt Guðs heilagleiki ægi-
legur — og jafnvel óaðgengilegur — einkum ef okkur
finnst þeir, sem hafa Guðs nafn á vörunum og tala mikið
um trú á hann, ekki vera eins kærleiksríkir og þeir ættu
að vera. — Já, Guð miskunni okkur öllum. Þeir, sem
trúa á Guð og son 'hans Jesúm Krist, þurfa að vera kær-
leiksríkir, svo að þeir laði menn og konur til Krists, fólk.
sem hjá vantrúuðum hefur oft mætt kulda og lítilsvirðingu
á guðlegum efnum.
Og þá erum við komin að því, að trúin á að „fullkomn-
ast af verkunum“ eins og hjá Abraham (Jak. 2;22) og að
dauð trú er engin trú.
En hvað er þá lifandi trú? Hún er sú snerting við Guðs
náð, að maður þiggur Guðs gjöf, sem er Jesús Kristur.
„Hann er orðinn oss vísdómur frá Guði, bæði réttlæti og
helgun og endurlausn“. „Þökk sé Guði fyrir sína óum-
ræðilegu gjöf.“ (I. Kor. 1;30, II. Kor. 9; 15).
1) Hann bar sjálfur syndir vorar á líkamá sínum upp
á tréð. (1. Pét. 2;24).
Guð, „hann fyrirgaf oss öll afbrotin, er hann afmáði
L