Afturelding - 01.06.1962, Blaðsíða 3

AFTURELDING
Hinkfinnilftgiir vrgnr
I borg einni í Bandaríkjunum, þar
sem trúaSir verzlunarmenn haía fé-
lagsskap með sér, sagði einn félags-
mannanna frá því, hve einkennileg at-
vik hefðu leitt hann til afturhvarfs.
Frásögn hans var á þessa leið.
— Þessi þýðingarmikla reynsla í
lífi mínu átti sér stað á Havai. Faðir
minn hafði verið kristniboði á þess-
ari ey í Kyrrahafinu. Þar var ég
fæddur. En sem ungum sveini var
mér komið til Bandaríkjanna og þar
ólst ég upp, enda verið þar mestan
hluta ævi minnar.
Nú atvikaðist það svo eitt sinn,
að ég ferðaðist til Hawai. Ég var eins
og margur ungur maður, andvara-
laus um líf mitt og var nú orðinn ó-
reglumaður. Meðan ég dvaldi þar á
eynni, bar það við dag einn, að ég
drakk vitið frá mér, og var á þvælingi
hjálparvana.
Rétt sem það var, víkur að mér
gamall, innfæddur maður og fer að
stumra yfir mér. Það endar með því
að hann lyftir mér upp á arma sér og
ber mig inn í kofa sinn. Hér þvoði
hann andlit mitt úr fersku vatni, hit-
aði sterkt kaffi handa mér og talaði
vinsamlega og í miklum kærleika við
mig. Öll framkoma gamla mannsins
hafði þau áhrif á mig, að einkenni-
leg, friðsæl ró færðist yfir sálarlíf
mitt.
Þegar víman var runnin af mér,
spurði ég þennan ókunna mann:
— Heyrðu, æruverðugi gamli mað-
ur, hvers vegna hefur þú gert allt
þetta fyrir mig?
— Ég skal segja þér ástæðuna fyr-
ir því, svaraði öldungurinn.
Sá göfugasti maður, sem ég hef
nokkru sinni kynnzt, var hvítur mað-
ur frá Ameríku. Ég var þá forfallinn
drykkjumaður sjálfur. En á hinn
göfugmannlegasta og kærleiksrík-
asta hátt tók hann mig upp af götu
sinni og leiddi mig til Jesú Krists.
Allt sem ég er, og get vonazt til að
verða, hef ég þessum manni að þakka,
næst Guði. Hvenær sem ég sé hvítan
mann í sama ástandi sem ég var sjálf-
ur, þegar hvíti maðurinn hjálpaði
mér, þá verð ég altekinn einni hugs-
un, að geta hjálpað honum eins og
mér var hjálpað af Ameríku-mann-
inum.
— Hver var þessi Bandaríkja-
maður? spurði ég.
— Hann var kristniboði og hét
Blank.
— Kristniboðinn Blank? Hann var
einmitt faðir minn!
Og kaupmaðurinn hélt áfram:
— Það sem ég nú er, og get von-
azt til að verða, það þakka ég þess-
um æruverðuga öldungi á Hawai,
næst Guði.
KYIKA DAGSINS
ÓVENJULEGUR MAÐUR. — I síðasta tölublaði var þess getið, að
Oswald Smith frá Torontó, Kanada, mundi koma til Reykjavíkur
í vor og hafa samkomur í Fríkirkjunni í Reykjavík, frá 11. til 18.
júní. — Þess var einnig getið að mörg trúarfélög kristinna manna
hér á landi, stæðu saman að komu hans. Af því getur lesarinn
ályktað, að hér sé um óvenjulegan mann og óvenjulega heimsókn
að ræða, enda er það líka svo. Oswald Smith er heimsþekktur mað-
ur. Mun hann áreiðanlega láta þau spor eftir sig hér, eins og alls
staðar annars staðar, þar sem hann hefur komið, að sjá megi að
maður hefur komið og gengið um garða, er nýtur náðar Guðs.
Þess vegna eru allir hvattir til þess að nota þetta einstæða tækifæri
til að hlusta á þennan mæta mann. Fólk er beðið að minnast tím-
ans, er hann kemur, og fylgjast með auglýsingum um samkomurnar,
er bæði munu koma í útvarpi og blöðum.
Það hefur verið minnzt á það, livort fólk utan af landi vildi
ekki athuga þann möguleika að koma til Reykjavíkur og vera á
einni eða fleiri samkomum. Oft er talað um það, að hópferð hafi
verið gerð alla leið frá Norðurlandi til að sjá fræga leiksýningu í
Þjóðleikhúsinu, eina kvöldstund. Væri þá nokkuð meira þótt kristnir
menn sýndu sama áhuga, þegar um heimsþekktan guðsmann er að
ræða, sem kemur úr annarri heimsálfu til þess að tala um það við
íslendinga nokkur kvöld, sem mest er í heimi. — Hvort skyldi hafa
meira og varanlegra gildi fyrir tíma og eilífð að horfa á leiksýn-
ingu eða hlusta á slíkan mann? Á. E.
35