Afturelding - 01.06.1962, Qupperneq 9
AFTURELDING
LITLI BIBLÍUSKÖLINN
Enginn kristinn raaður má falla
fyrir þeirri freistingu, að Garala
og Nýja testamentið séu tvær bæk-
ur sem stangist á, séu á móti
hvor annarri.
Það eru testamentin ekki.
Gamla og Nýja testamentið draga
fram tvær hliðar á hinum óum-
hreytanlega tiigangi og áætlun
Guðs.
Innihald beggja, sjálfur kjarn-
inn er Frclsari mannkynsins. —
Hvort um sig opinberar Hann frá
sérstöku sjónarmiði.
í Gamla testamentinu er okkur
sýndur hann, sem Kristur (Messías).
í Nýja testamentinu er okkur
aftur á móti sýndur hann sem
Jcsús.
Við getum sagt, að Nýja testa-
mentið sé varðveitt, hulið í Gamla
testamentinu. Eins getum við sagt
að Gamla testamentið sé útskýrt,
opinberað í Nýja testamentinu.
Við getum einnig sagt, að Gamla
testamentið haldi Nýja testament-
inu í geymzlu. Eins getum við
sagt að Nýja testamentið opinheri
okkur Gamla testamentið.
Það er einnig hægt að segja að
Nýja testamentið sé falið í Gamla
testamentinu, og Gamla testament-
ið sé leitt fram f Ijósið í Nýja
testamentinu.
Hægt er einnig að segja að
Gamla testamentið sé hinn gamli
og tryggi grundvöllur, sem sýnir
okkur Guðs óumbreytanlega rétt-
lætislögmál, sem Nýja testamentið
með allri sinni yfirtaksmiklu feg-
urð og óendanlegu náð er hyggt á.
Fyrsta hók Gamla testamentisins
byrjar á Guði „í upphafi skapaði
Guð himin og jörð.“ Og hún endar
á dauða: „Og Jósef dó....“
Þannig getum við sagt að fyrsta
hók Bihlíunnar sýni okkur upphaf
Jífsins, og upphaf dauðans.
Fyrsta bók Nýja testamentisins
byrjar á Jesú Kristi: „Ættartala
Jesú Krists.“ Og hún endar á upp-
risunni frá dauðum, og himnaför
þess, er reis upp frá dauðum.
(Matt. 28).
atnií. o$ fijóriiista p.<zi£ta
Framh. ’
í síðasta tölublaði entum við með því að segja frá einkar athyglisverðri
frásögn um það, hvernig englarnir fylgjast með lífi guðsbarna: Þar var
nefnt dænh um það, að þeir láta sér ekki vera óviðkomandi, ef hinir kristnu
fara með rógburð um meðbræður sína. Konan, sem þar var nefnd og hafði
syndgað á þessu sviði, fékk lexíu fyrir allt lífið, þegar engillinn birtist og
afhjúpaði skaðlegan verknað tungu hennar.
Biblían sýnir okkur, að englarnir fylgjast með því af áhuga og undrun,
hvernig ráðsályktun Guðs opinberast og gengur í uppfyllingu fyrir þjón-
ustu safnaðar Guðs. Gegnum þetta sjá englarnir vísdóm Guðs opinberast
fyrir augum sér, er þeir rnundu ekki fá tækifæri til að sjá, án safnaðar Guðs
(Efes. 3,10). Þetta leiðir okkur aftur að því, hve nauðsynlegt það er að söfn-
uðurinn leiðist og uppbyggist samkvæmt fyrirmynd Nýja testamentisins.
Aðeins á þeim vegi, getur söfnuðurinn gefið Jiá opinberun á endurlausn-
inni, sem Guð hefur ætlað söfnuðinum, og sem okkur er bent svo greini-
lega á með þessum orðum: „til þess að hin margháttaða speki Guðs skyldi
nú af söfnuðinum kunngerð verða tignunum og völdunum í himinhæð-
um. Þetta er Guðs eilífa fyrirætlun.“ (Efes. 3,10). Undir sömu hugsun
rennir Pétur stoðum, er hann segir: „inn í þetta (frelsun manna fyrir end-
urlausnina í hlóði Jesú Krist) fýsir englana að skyggnast.“ (1. Pét. 1,
10—12). Af þessu sézt að englarnir eru gaumgefnir áhorfendur, hvort sem
um er að ræða líf einstaks guðsbarns eða safnaðar Guðs í heild. Mætti það
vekja hjá okkur öllum meiri guðsótta en almennt á sér stað á þessu sviði.
Þegar syndugur maður frelsast, vekur það óumræðilega gleði hjá engl-
um Guðs. Fyrir því höfum við orð Krists: „Ég segi yður, þannig mun
verða meiri gleði á himni yfir einum syndara, sem gjörir iðrun, en yfir
níulíu og níu réttlátum, er ekki þurfa iðrunar við.“ (Lúk. 15,7). Og eftir
að maðurinn liefur tekið á móti hjálpræðinu, fylgja englarnir hinum kirstna
manni með lifandi áhuga allt hans jarðlíf. Þetta vakir fyrir Páli, er hann
segir: „Því að mér virðist Guð hafa sett oss postulana sízta, eins og dauða-
dæmda, því að vér erum orðnir heiminum að augnagamni, bæði englum
og mönnum.“ í íslenzkri þýðingu frá 1859 hljóðar þetta svolítið öðruvísi:
„því að við erum orðnir skoðunarspil, heiminum, englum og mönnum.“
Hugsaðu um það, kristinn lesandi, að þú ert skoðunarspil Guðs engla hvern
einasta dag lífs þíns, og þeir færa Guði greinargerð um það, hvernig þú
gengur fram í trúarlífi þínu.
Þegar þetta lýkst upp fyrir hinum kristnu, hve englarnir fylgjast ná-
kvæmlega með öllu lífi guðsbarna á jörðunni, verður auðveldara en ella
að skilja það, sem Páll postuli segir til safnaðarins í Korintuborg, að
„konan eigi að bera tákn um yfirráð mannsins á höfði sér — vegria engl-
anna.“ (1. Kor. 11) I þeirri ringulreið tímans, sem við lifum nú á, þar
41