Afturelding - 01.04.1981, Síða 2

FRÁ RITSTJÓRA
Kristni-
boðsár
Á þessu ári eru talin 1000 ár frá hingaðkomu Þor-
valdar víðförla og Friðriks biskups af Saxlandi. Til-
gangur með komu þeirra var að boða landsmönnum
kristna trú. Settust þeir að í Húnaþingi, að Giljá og
hófu þar og þaðan starfsemi sína. Talið er að þeir hafi
dvalið hérlendis um fimm ára skeið. Árangur þeirra
og annarra er síðar komu til, hefur orðið undraverð-
ur. Réttum 19 árum síðar er kristni lögtekin á Völl-
unum við Öxará, undir forsœti Þorgeirs Ljósvetn-
ingagoða. Margir góðir menn lögðu þar málum lið á
einum mestu örlagatímum í þjóðlífi íslendinga, fyrr
og síðar.
Án efa hefur þar verið lagður grundvöllur að
blessun þeirri er mest hefur orðið á landi hér. Hver
getur metið þá blessun, að mega búa í kristnu landi,
við hœtti og arf kristinnar trúar?
Við Iestur Kristinna-laga þáttar Landnámubókar,
er augljóst að boðunin hefur verið hrein og biblíuleg,
Jesús Kristur sem Drottinn vor og frelsari. Allur af-
sláttur og útþynning hefði ekki staðist. Síðan reyndi
á. Brautryðjendurnir mœttu háði, ofsóknum og
beinni andstöðu, já þeir þurftu að vera á varðbergi um
líf sitt.
Sú Biblíuútgáfa, sem kom fram, sem ávöxtur
kristninnar og kölluð var „Stjórn", er af kunnugum
talin hafa verið mjög góð. Húslestrabœkur eins og
Homelía, er fylgdu í kjölfarið, boða sannan lœrdóm.
Heilshugar hefur verið staðið að boðuninni. Kœr-
leikur Krists hefur knúið áfram. Trafalar eða hindr-
anir innan frá, formað í kreddum og sértrú, virðast
ekki hafa verið á teningnum, heldur var Orð Biblí-
unnar leiðarljós.
Við töku kristninnar og fyrir boðun brautryðjend-
anna,fylgdi iðrun og afturhvarfi að menn létu skírast
með niðurdýfingu, greftrun hins gamla (baptismos).
Sú skírn er fyrst og fremst játning hins trúaða og
síðan athöfn sem reyndi og reyniráfyriralla er ganga
þá leið. Eftirtektarvert er, að við stœrsta stöðuvatn
lands okkar, Þingvallavatn, var ekki framkvœmd
skírn eftir kristnitökuna. Norrœnum hetjum af kon-
ungakyni hefði ekki brugðið við nokkrum dropum á
ennið. En þegar „baptismos“, niðurdýfing fyrir allan
líkamann, átti sér stað, þá kom hér fyrirstaða.
Ákveðið var að sunnanmenn og austan létu skírast í
Laugarvatni, en norðanmenn og vestan í Reykja-
laugum í Reykjadal.
Sagan greinir og frá hvernig lifandi kristindómur
virkaði gegn vopnaburði og vopnaskaki. Þar eru Is-
lendingar lýsandi dœmi fyrir alla jarðarbúa. Sagan
greinir einnig frá því hvernig Jón biskup Ögmunds-
son, er sat á Hólastóli, bað fyrir sjúkum mönnum og
læknaði í nafni Jesú Krists með handayfirlagningu.
Vel fœri nú á því að frumkristnin, eins og hún var í
upphafi, bœði í Jerúsalem og á Þingvöllum, yrði fœrð
til vegs og virðingar og fólk tœki almennl þá afstöðu,