Afturelding - 01.04.1982, Síða 20

ekkert fyrir þess manns hönd, svo
þyrfti hún ekki heldur neitt að
óttast. En nú fór fyrir þessari
ungu konu eins og ekkjunni í
Lúkasarguðspjalli 18. kapitula,
sem þrábað dómarann þangað til
hann lét eftir bæn hennar. Þannig
var með þennan mann, hann lét
loks undan, og kvaðst skyldi út-
vega annan mann fyrir hann, svo
,að hann gæti farið af skipinu og
verið kyrr heima um sinn.
Þegar mannaskiptin höfðu
Guð gerir alla
hluti nýja —
Framhald af bls. 9
þaut Saabinn framhjá og útaf
hinu megin, þar sem honum
hvolfdi í mykjuhaug.
Við hlupum þar að og töldum
ökumanninn stórslasaðan, en
hann reyndist við bestu heilsu og
bað okkur afsökunar á þessum
óþægindum. Sagðist hafa blind-
ast af sólinni. Jæja, mér tókst að
koma Mözdunni aftur upp á
veginn eftir nokkurn akstur utan
vegarogáfram héldum við. Sölu-
ferðin gekk í alla staði vel og ég
ók mörg hundruð kílómetra,
góða vegi og vonda, hratt og
hægt, þar til við komum aftur
heim. En þegar við vorum að
renna í hlaðið heima og ég ætla
að beygja inn í heimtröðina, þá
allt í einu hættir bíllinn að láta að
stjóm. Stýrið snérist áhrifalaust í
höndunum á mér. Ég varð að
fara út og sparka framhjólunum
til, svo ég gæti lagt bílnum. Ég
dró stýrishjólið að mér og upp
kom það og svona 25—30 cm
stubbur af stýrisöxlinum, en þar
var hann þverbrotinn í sundur.
Hvílík vemd og varðveisla
Guðs í allri þessari ferð, að aka
með brotið stýri, án þess að verða
þess var.
Hitt dæmið sannar líka hvern-
ig Guð heyrir bæn og varðveitir á
farið fram, fór ungi eiginmaður-
inn heim, og skipið sigldi úr höfn.
Það kom aldrei fram og enginn
vissi hver örlög þess hefðu orðið.
Þegar konan hafði sagt þeim,
sem þetta skrifar frá þessum ein-
kennilegu atvikum, spurði ég
hana, hvort hún bæði fyrir manni
sínum þegar hann væri á sjónum.
Hún svaraði, að hún gerði það
ævinlega, og eins hefði hún gert
við þessar kringumstæður. Misk-
undraverðan hátt.
Við áttum sumarbústað í
Vatnsenda, fyrir ofan Elliða-
vatnið. Það var búið að vera í
huga mínum að selja þennan bú-
stað og maður búinn að falast
eftir honum, en ekkert var á-
kveðið með kaupin.
Dag einn fór ég með Maju litlu
sonardóttur mína upp í bústað.
Við nutum þess að vera þama og
fórum að biðja til Guðs. Þá finnst
mér ég eigi að ganga út fyrir, þar
er þá maðurinn kominn og vill nú
endilega gera út um kaupin. Ég
fellst á að selja honum bústaðinn
og við erum eitthvað að velta
fyrir okkur kjörum, þá segir hann
allt í einu: „Það verður víst varla
af þessum kaupum, ég fer og sæki
slökkviliðið.“ Þar með hljóp
hann í bílinn og ók í burtu. Ég leit
um öxl og sé hvar mikið eldhaf
nálgast, einhverjir strákar höfðu
kveikt í sinu, það var allt skrauf-
þurrt og sinan og kjarrið fuðraði
upp. Ekki bætti úr að vind-
strekkingur magnaði bálið, sem
nálgaðist óðfluga.
Ég gekk út að girðingunni,
þeim megin sem snéri að eldin-
um, og bað Guð um að forða
bústaðnum frá því að vera eldin-
um að bráð. Fljótlega lagðist
þykkur reykjarmökkur yfir og ég
stóð þama hóstandi og biðjandi.
„Drottinn, þú sérð hvað ég hefi
unn Guðs þakkaði hún það, að
hún hefði fengið þessa aðvörun,
sem leiddi til þess að maður
hennar bjargaðist frá bráðum
dauða. Hún trúði því, að bænin
breytti kringumstæðum. Hve
undursamlegt er það, að eiga
fyrirbiðjendur. í þessu tilviki
hafa orðin hjá Jesaja spámanni
sannazt: „Ég gef Egyptaland í
lausnargjald fyrir þig, læt Blá-
land og Seba í staðinn þín.“
puðað í þessum bústað og við
Maja höfum svo oft beðið til þín
hér. Viltu varðveita bústaðinn frá
bruna.“
Eldurinn nálgaðist óðum, en
rétt áður en hann kom að lóðinni,
breyttist vindáttin snögglega og
blés nú þvert á fyrri stefnu.
Vindurinn beindi brunanum
fram hjá bústaðnum, en skömmu
síðar skiptir aftur í fyrri átt og
eldurinn tók sömu stefnu og áð-
ur. Þetta var svo nákvæmt að
girðingarstaurarnir hinu megin á
lóðinni, þar sem ég stóð, sviðn-
uðu af hitanum, en eldurinn fór
hjá. Þegar ég leit yfir svæðið var
alveg eins og ósýnileg hönd hafi
skýlt bústaðnum.
Nú kom maðurinn aftur og
slökkviliðið rétt á eftir. Ég sagði
við manninn: „Nú ertu hættur
við kaupin." Hann þagði og
horfði orðlaus á vegsummerkin,
leit svo á mig og sagði:
„Nei, nú er ég ákveðinn.“
Það er dásamlegt að eiga
Drottin og að eiga góða konu er
ómetanlegt. Ég er svo glaður í
dag. Ég trúi því að ég fái að lifa
með Drottni um eilífð. Ég er lífs-
þyrstur og Jesús er lífið.
Að svo mæltu þökkum við Ólu
og Auðunni Blöndal fyrir á-
nægjulegt viðtal og óskum þeim
Guðs blessunar í lífi og starfi.
Texti og myndir: Guðni Einarsson