Afturelding - 01.04.1982, Side 21

Æ Jesús er
V vegurinn,
sannleikurinn
og lífið
Hann snart mig, ó, hann snart mig
og friður fyllti mína sál.
Eitthvað gerðist, ég veit það nú,
hann snart mig og gaf mér trú.
(Óli Ágústsson)
Árið 1977 hafði ég verið í A.A.
samtökunum í nokkum tíma og frá
víni á annað ár. En ég fann að það
vantaði eitthvað i líf mitt, eitthvað
sem ég hafði verið að leita að alla
ævi. Þessi leit mín að sannleikanum
lok enda um páskana, þetta sama ár.
Þennan vetur hafði ég mikið velt
fyrir mér trúmálum og ákvað nú að
bregða mér á samkomu í Betel, sam-
komuhúsi hvítasunnumanna í Vest-
mannaeyjum. Þá um veturinn hafði
farið þarfram mikil bænaherferð.
Predikunin snart mig mikið. í lok
samkomunnar var boðið fram til
fyrirbænar og fólki boðið að rétta
UPP hendi til að gefa til kynna ef það
óskaði eftir slíkri þjónustu. Ég þorði
ekki að rétta upp hendina. Þegar
predikarinn kemur síðan gangandi
fram ganginn, þá segi ég við hann:
”Ég þorði ekki að rétta upp hendina
aóan, en mig langaði til þess.“
'.Það er allt í lagi,“ sagði hann. „Við
skulum bara biðja saman hér og
nu “ Síðan bað hann fyrir mér.
Á næstu samkomu fékk ég meiri
ójörfung og rétti upp hendina. Svona
gekk þetta koll af kolli þangað til
kallað var fram til fyrirbænar. Það
var langtum erfiðara, en ég fór samt.
Ég hef áður lýst því þegar Óli
Granz, vinur minn, stóð við loforð
sitt um að gefa mér Biblíu (sjá bls. 3
hér að framan). Nú langar mig að
segja frá því hvernig Biblían opnaði
augu mín fyrir Guði og því sem hans
er.
Þá um kvöldið keyrðunt við Óli,
ásamt Óla syni mínum, út á hraun.
Og þar sem ég held á Orðinu, mjög
glaður og hrærður, þá kemur til mín
það sem Jesús sagði við lærisveina
sína: „Ég er vegurinn, sannleikurinn
og lífið og enginn kemur til Föðurins
nema fyrir mig“ (Jóhannes 14:6).
Það var 1 rauninni þetta orð sem fór í
gegnum mig eins og elding og leysti
ntig. Allt í einu gerði ég mér grein
fyrir því að Guð var vegurinn, sann-
leikurinn og lífið. Ég hafði margoft
heyrt þetta og jafnvel lesið sjálfur, en
nú opnaðist þetta algjörlega fyrir
mér. Ég fylltist slíkum friði og fögn-
uði að ég hafði aldrei fyrr vitað að
slíkt væri til. Ég hrópaði:
„Óli! Óli! Ég er búinn að finna það
sem við höfum verið að leita að allt
okkar líf!“
Þegar ég fór heim þetta kvöld og
sagði Döddu konu minni að ég væri
frelsaður, hélt hún að ég væri ekki
alveg heill á sönsum, — að „reimin
hefði hrokkið af.“ Mér fannst ég
verða að segja öllurn frá því að ég
hefði fundið sannleikann. Ég tuð-
aði yfir Óla (sem er frelsaður maður í
Hjálmar Guðnason
dag) í sex klukkutíma og sagði: „Þú
verður að taka við þessu Óli, þú verð-
ur!“ Ég hringdi í Betel og sagði að ég
væri frelsaður. Ég var svo glaður að
ég sagði við alla: Jesús er vegurinn,
sannleikurinn og lífið!“ Báturinn
minn, húsið mitt og allar mínar jarð-
nesku eigur urðu eitthvað svo fá-
nýtar. Fyrir mér voru þetta einskis
verðir hlutir. Ég sagði við Óla:
„Þú mátt eiga húsið mitt og bátinn
minn og svo skulum við keyra þess-
um bíl í sjóinn. Við höfunt ekkert
með hann að gera!“
Ég fékk nýtt og stórkostlegt ljós
yfir allt mitt líf, yfir hluti sem ég
hafði ekki skynjað, ekki skilið og
ekki séð. Þegar ég drakk vatnið úr
krananum fannst mér það svo gott að
ég drakk eiginlega ekkert nema vatn
í eina fjóra daga á eftir.
Nú hef ég verið frelsaður í rúmlega
fimm ár og málið er að halda sér í
Jesúm Krist. Ég hef fundið betur og
betur að ég get ekkert í eigin mætti.
Drottinn er frelsarinn og það er það
sem allir þurfa að vita. Ég á þrá eftir
því að segja öðrum frá. Það er skylda
okkar kristinna manna að breiða út
fagnaðarerindið svo að fleiri geti
eignast lífið í Jesúm Kristi. Við þurf-
um að gjöra iðrun og eignast synda-
fyrirgefningu. Það er kannski dálítið
erfitt fyrst að beygja sig en þegar þú
hefur í auðmýkt iðrast synda þinna
þá blessar Drottinn ríkulega. Hann
er frelsarinn og enginn annar!