Afturelding - 01.04.1982, Blaðsíða 23

Svandís Hannesdóttir:
Tilgangurinn
með lífinu
Áður en ég frelsaðist, sem var
tyrir tveim árum síðan, hugsaði
ég oft um hver væri tilgangurinn
nieð lífinu. Hvers vegna var ég
eiginlega að lifa? Lífið leið áfram
' tilbreytingarleysi. Maður fór í
vinnu, ef maður vann þá, kom
heim, reyndi að hafa svolítið
skemmtilegan tíma, t.d. með því
aö fara í bíó á kvöldin og um
helgar, að „detta í það“ og fara á
höll. Seinna meir myndi maður
kannski giftast og eignast böm,
JU, þá væri reyndar tilgangurinn
að ala börnin sómasamlega upp.
Nývígður prestur og öllum ókunn-
ugur í söfnuðinum fékk mjög átak-
anlegt bréf frá einum sóknarmanni
sínum um 10—20 króna lán, til að
utvega nauðsynlega læknishjálp
handa konu sinni fárveikri á bjarg-
udausu heimili. Presturinn komst við
af þessu og sendi 15 krónur með
hréfberanunt og bestu óskir til sjúkl-
'ngsins.
Degi síðar heyrði hann að al-
ræmdur prakkari og slæpingi þar um
slóðir, sem hvorki átti konu né
heimili fyrir að sjá, hefði hælst um
það á veitingahúsinu hve vel hann
hefði leikið á nýja prestinn þeirra. En
það var þó presturinn sem á end-
anum lék á Itinn og fékk sínar 15
Svo gerðist það, miðvikudag,
daginn fyrir skírdag, árið 1980,
að ég hitti einn góðan mann, sem
fór að segja mér frá Jesú, að hann
væri lífið. Að lokum spurði hann
mig hvort ég vildi ekki taka á
móti honum. Ég játti því og
meðtók frelsið í Jesú.
Upp frá því hef ég aldrei
hugsað um hver sé tilgangurinn
með lífinu, því hann er „að lifa
fyrir Jesú.“
Hvernig sem manni líður, ef
maður er veikur, hefur áhyggjur,
eða erfiðleikar eru á heimilinu,
GLÓÐIR ELDS
krónur aftur. Gerðist það nteð þeim
hætti er nú skal frá segja.
Kvöld eitt, þegar prestur var á leið
heirn til sín, mætti hann rnanni þess-
um og tók hann tali með þessum
orðunv. „Þér hafið leikið á mig, góði
minn. En ég sendi yður þessar 15
krónur af góðum hug, og ég vil ekki
að neitt illt hljótist af þeim og að þér
séuð vegna þeirra óheiðarlegur
maður. Þess vegna gef ég yður nú
krónurnar og Guð sé með yður.“
Presturinn gekk heim til sín og það
gjörði hinn líka. Báðir gengu til
hvíldar en annar þeirra svaf ekki vel
um nóttina. Það varekki presturinn.
Daginn eftir falaði maðurinn
þá getur maður komið með það
allt fram fyrir Jesú og það bregst
ekki, alltaf skal hann rétta manni
hjálparhönd, því í Biblíunni
stendur:
„Drottinn er nálægur öllum,
sem ákalla hann, öllum, sem
ákalla hann í einlægni“ (Sálmur
145:18).
Hvernig er með þig? Heldur þú
ekki að lífið yrði betra með Jesú?
Prófaðu hann, það sakar ekki,
„því að allir hafa syndgað og
skortir Guðs dýrð“ (Rómverja-
bréfið, 3:23).
vinnu og nokkru síðar, einn sunnu-
dagsmorgun, kom hann inn til
prestsins og þrábeiddi hann að taka
aftur við krónunum sínum. Svo bað
hann prestinn fyrirgefningar og það
gjörði presturinn af heilum hug. Þeir
urðu síðan samferða til kirkjunnarog
næstu nótt sváfu báðir rólega.
Meira segja ef óvin pinn hungrar,
þá gef honwn að eta, ef hann þyrstir,
þá gef Iwnttm að drekka, því að tneð
þvi að gjöra þetta, safnar þú glóðunt
elds á höfuð honum. Lát ekki Itið
vonda yfirhuga þig, heldursigra þú illt
með góðu.
(Rómverjabr. 12:20,21.)
Ný kristileg smárit 1895.