Good-Templar - 01.01.1897, Blaðsíða 8

4
i C-deild Stjórnartíðindanna, þá sjáum vér, að aðfiuttir
átengir drykkir eru þar 1 sama mæli sem áður. Síðasta
skýrslan um aðfluttar vörur, sem birt er á prenti, er fyr-
ir árið 1894, og telur hún þetta aðfiutt af áfengum
drykkjum:
af brennivíni 240283 pottar
— rauðvíni og messuvíni 8881 —
— öli ................... 128869 — o g
önnur vinföng alls konar fyrir 62996 krónur.
Af þessu sést, að ekki eru allir hættir að drekka,
enda er og ýmislegt annað, sem kemur upp um drykkju-
sKapinn, svo sem slysfarir af völdum áfengra drykkja,
eignatjón o. fl.
Saga gamla mannsins.
(Þýdd).
Aldrei gleymi eg þvi, hversu gamall sem eg verð,
hvernig bindindishreyflngin byrjaði hjá okkur. — Eg var
þá barn að aldri, að eins 10 ára gamall. Eg naut allra
þæginda lífsins og foreldrar mínir létu mig ekkert bresta,
enda unnu þau þessu einkabarni sinu hugástum. Vin
var iðulega haft um hönd á heimilinu, og bar það opt
við, að þau létu mig, hvort um sig, smakka á því.
Einliverju sinni var birt við kirkjuna nýstárleg aug-
lýsing, sem vakti almenna eptirtekt. Eg skildi ekki vel
efni auglýsingarinnar, en margt og mikið var um það
talað. Auglýsingin var sú, að næsta kvöld ætti að vera
samkoma í kirkjunni og yrði þá haldinn fyrirlestur um
tjón það, er leiddi af óhóflegri nautn áfengra drykkja.
Presturinn boðaði sjálfur fundinn, en gat þess jafnframt,
að honum væri ekki fyllilega ljóst, til hvers væri verið
að þessu, og vildi því engum ráða, hvorki til nje frá,
hvernig menn ættu að bregðast við þessari nýjung.
Það var komið að fundartímanum og fólkið hafði
safnazt saman i hópurn við dyrnar á veitingahúsinu; eg
heyrði til þeirra, er inni voru, háreystina og hláturinn, og
eg sá drukkna menn koma. reykandi út úr veitingahús-