Muninn - 01.11.1961, Blaðsíða 9

Ritlist hér í skólanum hefur undanfarin
ár verið svo nátengd Hirti Pálssyni, að mér
finnst vel fara á því að gera hvoru tveggja
nokkur skil í sömu greininni. Verður því
sá háttur hér á hafður.
I fjórða og síðasta tölublaði síðasta ár-
gangs Munins ritar Hjörtur Pálsson kveðju-
orð til skólasystkina sinna og blaðsins, þeg-
ar hann er að liverfa frá því. Þar gefur að
líta margt athyglisvert. Hann bendir rétti-
lega á það, hve þunglamalegur Muninn oft
sé. Þótt húmoristar séu jafnan einhverjir í
skólanum, vill oft ganga erfiðlega að fá þá
til samvinnu við blaðið. í fyrra var blaðið
að vísu með léttari blæ en oft hefur verið,
en einn maður, Óttar Einarsson, sem nú er
einnig orðinn stúdent, á framar öðrum
heiður skilinn fyrir það. í grein sinni bend-
ir Hjörtur á það, að fjölritun bjóði upp á
meiri möguleika en prentunin, og blaðið
fái með fjölritun mun léttari svip. Hér er
því aðeins við að bæta, að hinn rnikli af-
sláttur, er Muninn hefur lengi verið að-
njótandi í P. O. B., gerir að verkum, að
blaðið hefur varla tök á að fara aðrar leiðir
í bráð. Þá er rétt að gera sér ljóst, að hið
prentaða form gefur blaðinu menningar-
legra yfirbragð og gerir kleift að birta í því
venjulegar ljósmyndir. Þrátt fyrir þetta þyk-
ir mér sennilegt, að einhvern tíma konii að
því, að Muninn verði fjölritaður í sinni
eigin fjölritunarstofu hér í skólanum, og
annist þá nemendur blaðið að öllu leyti.
Ósennilegt er þó, að þetta verði í bráð.
Nú vil ég varpa fram þeirri spurningu,
livað menn helzt vilji lesa í Munin? Ég býst
við að það sé lyrst og fremst kerskni urn
skólafélaga, svo og hvers konar hneykslis-
sögur, en myndir eru einnig mjög vinsælar.
Hinn mikli kostnaður við myndirnar veld-
ur því, að þær er aðeins liægt að birta að
mjög takmörkuðu leyti, og hneykslissögurn-
ar eru ekki birtingarhæfar af velsæmisástæð-
um. En Itvað vilja menn helzt skrifa? Það
er misjafnt eftir því, hver á í hlut. Nokkrir
vilja skrifa sögur og fáeinir níð um náung-
ann, en langflestir vilja ekkert skrifa. Af
þessu má sjá, að blaðið yrði ekki mikið að
vöxtum, ef aðeins birtist í því það efni, sem
berst sjálfkrafa og er birtingarhæft. Þrátt
fyrir þessar staðreyndir eru ætíð ýmsir mjög
gramir í garð ritnefndar fyrir að birta í
blaðinu aðeins lélegt efni, eins og þeir orða
það. Við slíku tali er ekki hægt að gera ann-
að en snúa sér undan.
Blaðaútgáfa hér í skólanum í fyrravetur
var ekki rismikil, þegar Muninn er frátal-
inn. Veturinn þar áður kom blaðið Gambri
út á býsna myndarlegan hátt, og enda þótt
helztu útgefendur þess, Rögnvaldur Hann-
esson og Kristinn Jóhannesson, væru sífellt
að klifa á því í fyrra, að þeir ætluðu að gefa
Garnbra út aftur, voru flestir hættir að trúa
þeim, þegar komið var fram yfir dimission
og öll fjögur blöð Munins þegar komin út.
En síðasta kennsludag skólans gerðust þó
þau tíðindi, að út kom Gambri. Ekki var
stærðin mikil, aðeins 12 bls. að kápunni
meðtalinni, þ. e. 8 lesmálssíður, og hefur
jafn lítið blað ekki verið gefið út hér í skóla
nú um langt skeið. Uppistaða blaðsins virð-
ist eiga að vera skoðanakönnun, sem er í
öllum atriðum gerð eftir skoðanakönnun,
sem birtist í Skólablaði Menntaskólans í
Reykjavík í fyrravetur, og lítt merk. Bezta
atriði blaðsins er hins vegar myndasagan,
en að henni mátti vel hlæja. Að öðru leyti
tel ég ekki ástæðu til að eyða orðum að blaði
þessu. Ég vil hins vegar benda á það sama
og fyrirrennarar mínir hafa oft réttilega
gert, að skriffinnum skólans væri nær að
gera Munin sem bezt úr garði, heldur en
að eyða orku sinni í útgáfu annarra blaða
innan skólans, enda þótt heilbrigð sam-
keppni í þessum efnum geti e. t. v. stundunr
borið jákvæðan árangur. Þá finnst mér
einnig óeðlilegt, að Kristinn Jóhannesson,
sem átt hefur sæti í ritnefnd Munins tvo
undanfarna vetur, skuli báða veturna einn-
ig vilja vera aðalmaðurinn í því að gefa út
blað, er keppi við Muninn.
Framh. d bls. 21
MUNINN 9