Muninn - 01.11.1961, Blaðsíða 16

LAUSAVÍSNAÞÁTTU R
Enn hefur lausavísnaþátt.
Þó að bugi þrautir menn,
— þverri flestra máttur —
lengi víst mun lifa enn
lausavísnaþáttur.
Sjötti bekkur fór nýlega í lystireisu um
Þingeyjarsýslu. Vargist í Reynihlíð. Daginn
eftir báru menn við yrkingar í öðrum bíln-
um. F.inn kvað svo um næturvistina:
Fyrst ég blundinn festa náði,
er fékk ég hrund að glíma við.
Skamma stund ég hildi háði.
Þá hafði sprundið aftur frið.
Stanzað var í Ásbyrgi. Fannst þar liggj-
andi í kjarrinu belti eitt, spánnýtt og for-
kunnargott. Þá kvað Sigurður Guðmunds-
son frá Flateyri:
Skýrast vitni beltið ber
buxunum, sem uppi hélt.
Bezta botninn er því miður ekki hægt að
birta af velsæmisástæðum, en hér er einn,
sem Heiðar Magnússon og Björn Teitsson
settu saman:
Hér eflaust hefur einhver ver
í sig nokkuð miklu hellt.
Þá kvað F.inar „jobmeistari“ Kristinsson
vísu þessa til þeirra Björns og Heiðars:
Hugsa fast urn liöfgar veigar
Heiðar og ritstjórinn.
Síðarnefndur sífellt teygar
syndabikarinn.
Heiðar varð fyrri til svars:
Þessa Einar ekki meinar
alls óhreinu hugarsótt.
Þræðir beinar girndar greinar
glas hans veinar sárt og mótt.
Næsta vísa þarf ekki skýringa við:
Ef úti um grund ég ætti stund
einn með sprundi að kveldi,
fagra hrund með hlýja mund
og hýra lund ég veldi.
Höfundur þessarar vísu hérna virðist
einnig vera í kvensamara lagi:
Marga nótt ég meyjar kyssti
— mér varð rótt um hjarta þá.
Síðan fljótt ég flestar missti
— fjandi ljótt var jaað að sjá.
Piltur yrkir til stúlku:
Þótt ég aldrei fengi, fljóð,
í faðminn þinn að leita,
mun bros þitt alla ævislóð
mér yl og birtu veita.
Þá kemur hér svartsýnisbragur:
Áfram streyma aldirnar
í endalausum trylling.
En töglin hafa og hagldirnar
hégómi og spilling.
Gnótt af losta gerist nú
og girndarþorsta í hjörtum manna.
Fátt eitt kosta finnur þú
— fegurð brostin er liin sanna.
Eftir glötunar götum
ég greikka mín spor.
Títt við hrösum og hrötum
og hrömar vort Jxir.
Síðustu vísuna að þessu sinni getum við
nefnt „ritstjóraraunir“:
Þótt einn ég hafi í þungum þönkum
þráfalt gengið,
út úr því ég fátt hef fengið.
F.kki verður meira kveðið að sinni.
16 MUNINN