Muninn - 01.11.1970, Blaðsíða 7

skuldbundnir til að kaupa
allar vörur frá Bandaríkjun-
um.
/Crjájþað er þetta framfara-
tiandaíag sem Kennedy stofn-
aöijþað var ein af þessijm
öroslegu og væmnu hugsjonum
Kennedys,sem hann tróð f
gegn,trálega með sínum
persónutöfrum. Þetta hefur
verið d^öfuleg stofnun þarna
suðurfra og verlð mjög þv-
ingandi afl.
Þ: Verið hugsaö sem slíkt?
Æ: Ja,ág ætla Bandarfkjunum
alls enga góðmennsku í
millirfkjasamnlngum.
Hellindi þeirra komu skýrt
fram í skoöunum bandarísku
krakkanna sem fóru meö mér.
í flugvállnni reyndi ág að
kynnast þeim og ræða vlð
þau málin. ág haföi hlustað
á jóhann Pál þá um^veturlnn
már til mikillar sálubótar
og kom með ýmsar staðhæfing-
ar. Þau stukku þá upp og
spurðu hvort ág væri kommá-
nisti. Ég svaraði því, helv.
hress, játand i.
Flugfreyjan kom í þessu
og bauð að drekka. Þau
sögðu osköp sæt og pen:
Orange juice,pleace.
Ég bað um tvöfaldan viskí,
var orðinn leiður á þessum
helvftis vitleysingjum. Þá
hætti þeim aö lítast á málið
og spurðu bara í forundrun,
hver hefðl eiginle^a sent
mlg.Þau voru svo fafróð,
háldu jafnvel,að það væri
sóslalistísk stjórn á ís-
landi. Þessi börn síns
lands breyttust mikið og
áður lauk dauðskömmuðust þau
sín fyrlr að vera Bandaríkja-
menn, og báðu mig blessaðan
að tala ekki við sig ensku
át á götu.

Ég held þvf,að þessi nem-
endaskifti geti gegnt mjög
miklu hlutverki. Verst er,
ef báið er að mynda skoðanir
okkar um löndin og fylla
okkur hleypidómum.
Fulltrtíi Bandarfk^anna í
þessum samtökum var agætur
maður. Hann sagði, að það
eina sem við gætum væri að
fara heim og segja sann-
leikann,við fengjum elngu
áorkað með því að verða eftir
Mannasendlngar til þriftja
heimsinSjSem á aö heita
hjálp,er bara plága. Menn-
irnir eru fullir í’ordóma og
gera næsta lítiö gagn
i!firleitt allar fráttir
sem viö fa.um fra S-Ameríku
eru gegnnm Bandaríkin og
þeir vilja nátturlega sem
minnst segja fra astandinu,
vilja hafa þennan gullforöa
slnn í friði. Raunar eru
allar upplýsingar, sem við
fáum um erlend. málefni yfir-
borðkenndar og allsendis o-
fullnæjandi.
Það er erfitt að segja
fólki frá málefnum Suður
Ameríku,þegar það segist
hafa leslð allt annað f
Mogganum í fyrradag.
IESIÐ
——"—gssivEwrn
DHGLEGH
Það sem már þóttl mest
virði,var ýmislegt sem ág
upplifði með fólkinu. ág
reyndi að aðlagast Brasi-
lfskum aðstæðum eins og ág
grat. ágj át^það,sem þeir
áttu.þott ág fengi drullu
annað slagið og reyndi að
ná portágölskunni eins og
eg gat.
Kona óskast
Það þarf eitthvað nógu lif-
andl,nógu líflega frásögn,
svo fólk fál áhuga á ást-
andlnu.
Þ: Hvaða aðferð notar þá
helzt,hefur þár kannski
dottið f hug að skrifa
f erðasögu?
Æ: Já víst hefur már dottlð
það f hug,enannars virðist
það mæta^opnustum eyrum að
segja frá hórunum.
H: Blessaður segöu okkur f.rá
þelm.
Þ: Reyndlrðu svartar og br-
ánar?
H: Var ^að dýrt hjá þeim?
Æ:^já,já bæði svartar og
bránar,gular og rauðar, og
það kostaði ekki nema um
lOO^kall svo mátti endalaust
pr\átta, og auðvlta hef ðu
sumar viljað borga með sár
tll að ^rofa íslending. Ann-
ars er ág ná ekki að gefa
í skyn að^ág hafi hegðað már
eins o§ hórujagari,en ág fór
mikið a hóruhás og reyndi
að ræða við þessar mann-
eskjur,komast að þvf, hvers
vegna þær væru í þessu
starfi og hvaðan þær væru
ár Brasllíu o.s.frv.,en ág
komst að því,að sum fátæk-
ustu og kaþólskustu ríkin
voru beinlínis gróðrarstíur
fyrir vændiskonur.
H: Þær kom mörgum ærið
spánskt fyrir eyru er frátt-
ist um daglnn,aö þá værlr
giftur og hættur að hórast.
ÆJ Ég held,ág hafi aldrei
hórast neltt að ráði.