Muninn - 01.11.1977, Blaðsíða 7

+----------------—---------+
Viðtal við
Hermann Stefánsson
----------------+
Nútímamenn tala oft um stofnanir og félög eins og
einhverjar lifandi heildir sem lúta eigin lögmálum.
Þeir gleyma því að bak við allar stofnanir standa
einstaklingar og þær væru þess vegua ekki til án
þeirra.
Þegar nemendur M. A. nú á tímum taka þátt í
hefðbundnu félagsstarfi skólans, á tyllidögum eða í
dagiegri önn, mega þeir ekki gleyma því að slíkt
starf er hefð við skólann sem gengnar kynslóðir liafa
skapað.
Óhætt er að segja að hafi einhver einn maður
öðrum fremur mótað þann skólabrag sem nú ríkir
í Menntaskólanum þá er það Hermann Stefánsson.
Hermann er fæddur 17. jan. 1904 í Miðgörðum í
Grenivík, sonur hjónanna Stefáns Stefánssonar út-
vegsbónda og Friðriku Kristjánsdóttur konu hans.
Hann varð gagnfræðingur á Akureyri 1922 en
stundaði svo nám í Ollerup Gymnastik-Hpjskole og
Statens Gymnastik-Institut í Kaupmannahöfn 1927
—29. Frá 1929—1974 kenndi hann við M. A. Kona
Hermanns heitir Þórhildur Steingrímsdóttir, einnig
þekktur íjtróttakennari við Menntaskólann.
Þótt starf Hermanns við M. A. hafi verið tíma-
frekt taldi liann ekki eftir sér að sinna fjölmörgum
öðrum áhugamálum og ber skíðaí])róttina j)ar hæst:
Hann var lengi formaður Skíðaráðs Akureyrar,
landsliðsþjálfari í skíðaíj)róttnm fyrir Vetrar-
Olympíuleikana í St. Moritz 1948, fararstjóri ís-
lendinga á Vetrar-Olympíuleikana í Squaw Valley
1960 og formaður Skíðasambands íslands 1956—60.
Heiðursfélagi ÍSÍ var hann kjörinn 1964.
Ekki má lieldur gleyma söngmálunum, jiar hefur
hann sem annars staðar verið í fararbroddi bæði hjá
Kantötukór Ak. og Karlakórnum Geysi og einnig
Sambandi norðlenskra karlakóra.
Slík upptalning er alls ekki tæmandi. Til jaess
hefur Hermann verið allt of fjölhæfur og ötull. Og
enn þann dag í dag ljómar hann af lífskrafti. Það
var að minnsta kosti reynsla okkar hjá blaðinu sem
ræddum við hann fyrir skömmu.
í „diplómat“ og með harðkúluhatta.
Muninn: Þú verður gagnfræðingur hér við skól-
ann 1922?
Hermann: Já, Jiað var á Jieim árum er kennarar
og skólameistari klæddust „diplómat“ og gengu með
liarðkúluhatta og nemendur mættu greiddir og
kembdir í skólann á hverjum morgni!
Muninn: Og Jaannig hafa nemendur verið upp-
strílaðir allan veturinn?
Hermann: Ja, ekki segi ég Jaað nú. Bendan eða
gangaslagurinn vildi taka sinn toll og eftir hana
voru menn oft í gauðrifnum galla! Menn héldust í
hendur og toguðust á. Röðin náði oft upp stigann
og tqap á efri gang og þegar tengslin slitnuðu fengu
menn oft dálaglega byltu. Aldrei man ég þó eftir
stórslysum. Svo skiptu menn vitanlega um föt Jiegar
skauta- eða skíðaferðir stóðu fyrir dyrum.
Muninn: Já, skíðaferðir. Þá kemur Útgarður
strax í hugann.
Hermann: Útgarður var reistur 1936. Þetta var
torfhús uppi í Hlíðarfjalli. Þangað fóru nemendur
einu sinni á vetri. Hver bekkur dvaldi Jiarna í þrjá
daga og auðvitað bar hver maður útbúnað sinn.
Aður hafði verið undirbúin kvöldvaka og fyrsta
nóttin var venjulega vökunótt hjá öllum. Einn
bekkur tók við af öðrum og Jrannig var þriðja hver
nótt alltaf vökunótt hjá mér. Annan daginn fór ég
svo að kenna undirstöðuatriði skíðaíþróttarinnar.
Muninn 50 ára 5