Heimilisblaðið - 01.12.1922, Síða 3

XI. árg.
Reybjavík, í desember 1922.
12. tbl.
IEflir séra Jón Pursteinsson, d. 1627).
Hjartkœr unnustan, hvar ert þú ?
Haf þig fagnandi uppi nú,
faðminn bjóð jrelsara þínum.
Hann er nú kominn á þinn jund,
öllum bgður hann náðarstund,
Jesús, sem sviftir pínum.
Eg skal til leggja munn og mál
með þér mín elskulega sál,
heim til vor honum bjóða;
viljinn, hjartað, hugur og rausi
hvert skal nú öðru fglgja traust
og öll þar eitt um Ijóða.
Hvað viltu segja, sála min,
þá sonurinn Guðs hann kemur til þín?
Honum til fóta falla
glöð, mœlandi með grátna kinn:
Guðvelkominn, frelsari minn,
blessaður um fram alla.
Ó, hvað eg sœl í sannri trú,
sé eg þig kominn til mín nú
af himnum, herrann góði!
Hjartað því tendrast upp af ási —
öllum framar þér fagna dázl,
þó geri eg það í hljóði.
Hvernig skal eg nú hegða mér?
Af hjartans gleði sœl eg er,
hvað skal eg gera, herra!
Fgrst vit eg lauga fœtur þín,
frelsari minn, i tárum min,
með höfuðhári þerra.
Sgnduga menn þú sóttir lieim,
og sazt einnig til borðs með þeim;
það dirfir ambátt þína.
Pví segi eg, góður grœðarinn,
þig guðvelkominn hvert eitt sinn
í hjartans höllina mína.
Kom þú blessaður, kongur minn,
kom þú fagnaðarsœll hér inn,
prgddur með bezta blóma.
Hósanna Daviðs sgni sé
sungið œtíð af kristninni,
frelsara vorum jróma.
Nú ertu komin, náðiri hœst,
nú ertu mér í hjarta lœst,
nú verð eg friðar-feginn,
vitandi eg sé kvitt og klár
af klœkjum mínum fgrir þín sár,
í þínu blóði þvegin.
Eg skal leggja fram laun á mót,
þig loja af hjarlans instu rót
um alla œfi mina;
nœtur og daga, árla og síð,
aldrei komi sú nokkur tíð
að láti eg lof þitt dvína.