Heimilisblaðið - 01.12.1922, Qupperneq 7

HEIMILISBLAÐIÐ
149
naínum í kvöld . . . eg á svo Iangt heim«,
sagði Jón með sömu hægðinni.
»Það segjast allir eiga langt heim, eða
hvar átt þú heima?«
»1 Heiðarseli . . . insta bænum í sveit-
inni«.
Þjónninn vék sér yfir að skrifborðinu og
fór að blaða í verzlunarbókunum. Eftir
andartak kallaði hann upp frá bókinni:
»Já, eg sé að þér munuð hafa erindi við
kaupmanninn . . . þér ætlið ef til vill að
grynka eitthvað á skuldinni?«
Jón fann blóðið ókyrrast. Þjónninn spurði
svo hranalega, en þó leyndi sér ekki háðið
í röddinni.
»Hvað sem því líður ætla eg þó að fá
að tala við hann«. Jón reyndi að segja
þetta rólega, en þó með fullri einurð.
Búðarþjónninn vék sér inn á skrifstof-
una. Jón sá í gegnum gættina, að þar
myndi sama ösin vera og i búðinni.
»Kaupmaðurinn getur ekkert sint yður
• . . alls ekki í kvöld . . . og spursmál í
fyrramálið, því margir eru á undan yður«.
Og þar með var búðarþjónninn þotinn,
áður en Jón kom nokkru orði fyrir sig.
Nokkura stund beið Jón framan við
búðarborðið í von um að eitthvað umhægð-
ist. En það varð ekki. Þá fór hann að hafa
sig á brott og leita sér að náttstað.
Jón var árla á fótum næsta morgun, en
engin merki sáust þess, að líf myndi vera
með búðarþjónunum. Á tíunda tímanum
var þó búðinni lokið upp, en svo leið
klukkustund þangað til kaupmaðurinn kom
á fætur. Það fanst Jóni langur tími og þó
varð hann enn að biða, þangað til honum
var hleypt inn í skrifstofuna.
Kaupmaðurinn var eitthvað að skrifa,
þegar Jón kom inn og tók varla undir
kveðju hans. Svo tók hann lista sem lá þar
á borðinu og fór að renna augunum yfir
hann. Á meðan var Jón að ræskja sig og
draga í sig veðrið. Hann vissi ekki hvernig
hanu átti að hefja samtalið.
Kaupmaðurinn varð fyrri til.
»Jæja, Jón í Heiðarseli. Eg var að gá að