Heimilisblaðið - 01.09.1933, Síða 4

128
HEIMILISBLAÐIÐ
|\ /lanni verður ósjálfrátt að tala í lík-
v 1 ingum, pegar minst er á Lloyd George,
enda úir og grúir af [)eim í ræðum hans.
»I3að er hart, að gamall starfsmaður skuli
ganga til grafar með rifna og blóðrisa
fætur, geguum pyrna og þistla örbyrgðar-
innar. Yér viljum ryðja honum braut —-
sléttari og greiðfærari braut gegnum bylgj-
andi kornakra. Vér erum á leiðinni að afla
fjár til þessa nýja vegar — já, og til pess
að breikka hann, svo hundruð þúsunda
geti tekið þátt í göngunni*.
Á þennan hátt fylgdi hann lögum um
ellitryggingar úr hlaði, og á slíkan hátt
brá hann upp myndum í ræðum sínum, um
hvað sem pær fjölluðu. Og pað voru pess-
að myndir og hitinn í ræðunum, er unnu
honum slíka lýðhylli. Áheyrendur hans voru
ekki að eins pingmennirnir í pingsalnum;
pað var í raun og veru öll pjóðin, sem
hann beindi orðum sínum til, hvar sem
pær voru fluttar, enda kunni hann að leika
á tilfinningastrengi hennar sem hljómlistar-
inaður á hljóðfæri sitt. Fáir muna betur
en »\velski töframaðurinn« hafa skift áheyr-
endum ákveðnar með og móti, í tilbeiðslu
aðdáenda, en óslökkvandi hatur mótstöðu-
inanna.
Líf hans er æfintýrið um einstaklings-
sigurinn. En til pess að geta skiliö petta
æfintýri, verðum vér að skygnast inn í
séreinkenni pjóðarinnar, sem hann er runn-
inn af. Maður parf t. d. að gera sér ljóst,
að íbúarnir í Wales eru grein af frum-
byggjum Englands, Keltum, er hröktust
undan Rómverjum og Engilsöxum til fjall
anna á vesturströndinni, og hafa geymt
par um tvö púsund ár tungu sína og pjóð-
areinkenni að mestu óbreytt. I’etta er [)jóð,
sem er mótuð af ópýðu landslagi, og mál
peirra er ílestum öðrum lokuð bók, en hún
er hugmyndarík, ljóð- og sönghneigð, til-
fmningarík og trúhneigð, en í mörgu stend-
ur petta pjóðarbrot Englendingum fjær en
t. d. Þjóðverjar.
Lloyd George er Welsbúi í húð og hár.
Hann ólst upp œeðal peirra, og fyrsta skref
hans á pjóðmálabrautinni var, að berjast
fyrir pjóðlegu og trúarlegu sjálfstæði kyn-
stofns síns. Síðar, pegar hann fór að taka
pátt í pjóðmálum Englands alment og sjón-
deildarhringur h ns víkkaði, og loks, er
allur heimurinn varð valds hans var, sveip-
aði liann sjálfan sig og ræður sínar í æfin-
týri átthaganna og kynflokks síns. Enda
kvað hann svo að orði, er honum var spáð
konunglegri greftrun í Westminster Abbey,
er hann var á tindi frægðar sinnar: »Ég
vil láta grafa mig í forsælu fjallanna
minna«.
I forsælu pessara fjalla ólst hann upp,
pó hann væri fæddur í Manchester. Faðir
hans var welskur bóndason, sem lent hafði
á hálfgerðum flækingi, sem kennnari. Móð-
ir hans var líka bóndadóttir frá Wales.
Feðranafn föðursins var George, en móður-
innar Lloyd, og var drengurinn skírður
Davíð Lloyd George. Hann var tæplega
hálfs annars árs, er faðir hans dó, en inóðir
hans fluttist pá, ásamt p'rem smábörnum,
til bróður síns, Richard Lloyd, er bjó í
litlu porpi í Wales, er nefnist Llanyst-
umdwy. Pessi móðurbróðir hans var sér-
kennilegur maður. Hann var fátækur skó-
smiður, en jafnframt leikprédikari fyrir
endurskírendaflokk, er nefnir sig »lærisveina
Krists«, og nokkurskonar véfrétt. fyrir öll
stærri og smærri vandamál porpsins.
K /leð sérstakri ósérplægni annaðist Ric-
v hard börn systur sinnar sem faðir, og
hann hafði áhrif á líf Lloyd George, ekki
að eins hvað æsku hans snerti, heldur löngu
eftir að hann hafði unnið sér álit sem stjórn-
málamaður.
Drengurinn Lloyd George átti auðvelt
með nám, og hafði pví nægan tíma til
ýmsra strákapara, sem sameiginleg eru
drengjum allra landa. ^Pað er víst strák-
urinn hann Lloyd George«, var orðtak í
porpinu, pegar ný strákapör voru framin.
En hann var pá strax gæddur peim hæfi-
leika, að bjarga sér sem bezt gekk, pegar
að krepti, enda kom honum pað oft vel