Heimilisblaðið - 01.09.1933, Qupperneq 25

HEIMILISBLAÐIÐ
149
ÁST.
Ekkert nema ástin getur svikið
að óselcju — og banað ollu, er lifir.
Hún er Drottins raust og óllu yfir,
almáttug og fyrirgefur mikið
öllum, nema einni sjálfri sér,
sijndir okkar öllum, mér og þér.
Hana skortir lieimsvit, sem menn kalla,
en hefur fyr og siðar mátað alla —
frumsterk, brothætt, einföld, slæg og
slóttug,
sling í leik og tvöföld, bljúg og þóttug,
undursamleg er hún, elskar líka
auma jafnt sem hetjur, snauða og ríka.
Eilíf dýrð er ástin himinborin —
eins á sumri og hausti, vetri og vorin.
Sigurður Sigurðsson
frá Arnarholti.
Thomas Bata og bindindi.
Nýlega hefir verið sögð athyglisverö
saga um skó-konunginn, Thomas Bata, í
Czeckoslovakíu. Hann hafði stærstu skó-
verksmiðju í Evrópu í borg'inni Zlin, og
eru skór þaðan seldir um allan heim. Hann
dó fyrir ári síðan. Bata var mjög hjálp-
fús við unga menn og styrkti þá á ýms-
an hátt til frama. Fyrir skömmu síðan
var bréf frá honum, til ungs manns, birt
í blaði einu í Zlin. Hér er tekinn kafli úr
því. Það er skrifað 1911:
»Kæri vinur! Ég sendi þér 20 kr. og
ætla að senda þér þessa upphæð mánað-
arlega í fimm ár og færð þú það rentu-
laust. En peningarnir eru ekki gjöf, héid-
ur lán. Það er ósk mín, að þú hvorki drekk-
ir eitt einasta glas af öli né reykir einn
einasta vindil, sem keypt sé fyrir þessa
peninga. Þú getur vel verið án hvoru-
tveggja, og það er óheiðarlegt að kaupa
slíka al-ónauðsynlega hluti og vita, ao
marga vantar brauð að borða. Eg sendi
þér bók eftir Graham. I henni eru bret’
frá föður til sonar, sem innihalda mörg'
góð heilræði, og' ég mælist til þess, að þú
sendir mér mánaðarlega afrit af einu
þessara bréfa, svo þau festist þér betur
í minni.«
Ungi maðurinn, sem Bata skrifaði þetta
1911, er nú frægur byggingameistari og
myndasmiður, og hefir hann skipulagt
mestalla nýtízku borgina Zlin.
Bata gaf, að sér látnum, samkomuhús
til afnota starfsfólki verksmiðjunnar, en
setti þau skilyrði, að þar yrði aldrei farið
með vín, öl eða tóbak.
Sonur Bata, bróðir hans og fjöldi sam-
verkamanna hins látna og þjónustufólk,
sóru þess dýran eið við jarðarför hans,
að vera trúir hugsjónum Bata. Dag'blað
eitt hermir svo frá:
»Sonur hans, Thomas, lagði á líkbörurn-
ar blómvönd úr hvítum rósum og fylgdi
honum þessi orð: »Ég lofa því. Tommy.f
Og Tommy hefir haldið loforð sín, eins og'
tignum manni sæmir. Hann býr nú með
móður sinni sem eríingi »konungsríkis«
föður síns. Hann vinnur í verksmiðjunni,
þó hann sé einungis 19 ára, og tekur stund-
um þátt í skemtunum verkafólksins í sam-
komuhúsi þess, þar sem hvorki má drekka
vínanda í neinni mynd né reykja. Skóverk-
smiðjan veitir þrjátíu þúsund manns at-
vinnu, og í stað þess að fækka starfsfólki,
eins og flestar verksmiðjur hafa gert, hefir
tveim þúsund manns verið bætt við starfs-
fólkið. En það skilyrði er öllum sett, aö
þeir megi hvorki neyta víns né tóbaks, og
að þeir verði að leggja nokkuð af vinnu-
launum sínum í sjóð á hverjum mánuði.
Lausleg þýðing úr »The Union Signai«).