Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.08.1919, Blaðsíða 14

Heimilisblaðið - 01.08.1919, Blaðsíða 14
126 HEIMILISBLAÐIÐ sem menn hugsa um þig, — hvað sem menn svo ætla þér, — að þá sé það ekki satt I Eg vil svo gjarnan, að þú horfir beint i augu mér og vinnir mér þess dýran eið að eg geti treyst þér, að eg geti geflð mig þér á vald að íullu og öllu og megi vita, að þú gerir aldrei framar, það sem þú hefir einusinni gert«. ^Þú getur reitt þig á mig«, mælti Payne lágt og leit ekki á hana. En hún lét sér það ekki nægja. — »Það er ekki nóg«, mælli liún alvarlega. Fyrirgefðu mér — eg er hrædd — eg get ekki gert að því«. »Já, eg veit það, bróðir þinn hefir kom- ið hingað og kvalið þig með nýjum sakar- giftum á hendur mér, og fylt höfuð þitt nýjum hugsijnum, sem þér hefði að öðrum kosti aldrei hugkvæmst að móðga mig með«. Hún hristi sorgbitin höíuðið og mælti: »Þú ert ekki réttlátur við bróður minn, og ekki heldur við mig, hvað getur hann sagt og hvað getur það gert mér, sem hann segir, geti eg bara trúað því, að það sé ekki satt?« »Trúir þú prér þá ekki ?« »Eg vil trúa þér, ef þú bara vilt vinna mér eið að því, að eg megi það«. Fyrir þremur mánuðum hefði Payne unnið þann eið hiklaust, en nú gat hann það ekki. Hann gat það ekki er svona hrein og ástrík augu hvildu á honum. »Mér finst þú ætlast til of mikils«, mælti hann. »Það ætti ekki að vera um of«, mælti hún. »Það er hið eina, sem eg óska. að eg fengi að vita, að eg haft á rétlu að standa og að hinir, sem segja, að það sé vitlaust af mér að trúa þér — hafi rangt fyrir sér. Eg bið þig því, að vinna mér þess eið, að eg hafi rétt fyrir mérl« Nú varð þögn. »Þú hefir rétt fyrir þér«, sagði Payne loks í blíðum róm. »Vinn mér eið að því«, sagði Úrsúla hljóðlega. Payne þrýsti þá hönd konu sinnar og mælti: »Eg vinn þér eið að því«. Hún hallaði sér þá aftur í bekkinn með léttu andvarpi og þá hvarf angistarsvipur- inn af andliti hennar. Hún hafði ekkerl sofið alla nóttina, en Payne vissi ekki, hve nóttin hafði verið henni snauð að hvíld og ró — hann grunaði það ekki, fyr en hann var búinn að sitja fjórðung stundar með hönd hennar í sinni og sá að hún var sofnuð — um hádegisleytið í glaða sólskin- inu. Þá gat Páll Payne, varmennið, eigi tára bundist; hann dró hönd sína mjúklega úr hendi hennar, breiddi ofan á hana létta ábreiðu; að því búnu gekk hann hljóð- lega út úr stofunni. Hann gekk fyrst í kringum húsið og svo út í skemtigarðinn — aleinn síns liðs —• klökkur mjög og sneyptur. Þessi hreina saklausa kona, hafði með kvenlegri prýði sinni og tign náð tökum á þvi, sem bezt var f lunderni hans; hún elskaði hann, giftist honum og tre}rsti hon- um, þrátt fyrir alt, Nú vakti hún að nýju sofandi samvizku hans; nú kvaldi samvizkan hann meir en nokkru sinni áður. Nú reyndi hann það í fyrsta sinni á æfinni, hvað það var að hugsa út i réttindi annara og að líta á lífið frá öðru sjónarmiði en sínu eigin. Hugarfarsbreytingin náði ef til vill ekki dýpra en svo, að hann vildi gjarna gera henni til hæfis. Og hann vissi, að hún mundi eigi gera sig ánægða með minna en að mega bera algert traust til þess manns, sem hún unni; en þstla var nú samt hið hæsta stig, sem hann hafði nokkurntima staðið á í siðferðislegu tilliti. Hann þráði nú að komast af krókaleið- unum og að hann gæti farið »alfaraveginn«- En endurgjaldið fyrir það, sem hann hafði gert áður, var á hælum honum — og það vissi hann.

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.