Heimilisblaðið - 01.09.1936, Síða 12

138
HEIMILISBLAÐIÐ
þessu, ef ég slepp burtu lifandi«, strengdi
Tom Converce heit, og hjarta hans tók að
berjast á ný, þegar hann leit hinn dásam-
lega hest, »þig, Captain!«
Maðurinn með gula andlitið gekk frá og'
kom andartaki síðar aftur í ljós með
hnakk, sem hann lagði á bak hestsins. Tom
Converse gat með mestu herkjum stilt sig
um að hrópa og aðvara þá: »Heimskingj-
arnir ykkar! Standið þið þarna og horfið
á, að Skugginn taki hest sinn aftur«.
En hann stilti sig og beit fast á jaxlinn.
Hann laut dálítið dýpra áfram:, en í sömu
svifurn kváðu við tvö riffilskot hinum megr
in frá hlöðunni, og tvær kúlur þutu ógn-
andi fram hjá höfði hans.
Bölvandi stökk hann til hliðar. Gátu þeir
hafa séð hann í daufa Ijósinu, sem var fyr-
ir framan gluggann? öhugsandi.
Hann tók að ganga fram og aftur í her-
berginu. Ef umsátursmennirnir héldu
svona nákvæmlega vörð, væri algerlega
vonlaust að reyna til að sleppa burt.
Tvö skot kváðu við aftur, og kúlurnar
þutu gegnum gluggann og lentu í veggnum
andspænis.
Skyndilega varð honum ljóst, hvernig í
öllu lá. Varðmennirnir gátu með engu móti
haft gætur á, hvað fram fór við gluggann
vegna regnsins og greinarinnar, sem slóst
fram og aftur og þess vegna höfðu, þeir kos-
ið þann öryggismáta að skjóta gegnum
glug'gann öðru hvoru til þess að hræða
hann frá honurn.,
Tom gekk ótrauður aftur að glugganum.
Hesturinn var nú söðlaður, og" Skugginn,
— ef það var þá hann í raun og veru —
stóð við hliðina á honum og hélt annari
hendinni um háls hans. Hjartað barðist um
í brjósti Tom Converse. Þetta var í síðasta
skifti, sem hann fékk að sjá þennan dásam-
lega hest,
Það var ekki erfitt að geta sér þess til,
hvernig Skugginn hafði aftur komist yfir
hest sinn. Þeir höfðu strax sett hann á
uppboð og Skugginn hafði blátt áfram boð-
ið yfir hina alla. Og kæmist Skugginn út
um hinar dyrnar á hlöðunni, var mikið efa-
roál, hvort nokkur þeirra fengi nokkru
sinni framar að sjá hann eða .hest hans.
Voru þeir þá alveg búnir að missa vitið,
úr því að þeir létu hann sleppa burt fyrir
framan augun á sér!
Stóra greinjn sveiflaðist aftur fram hjá
glugganum og huldi útsýnið. Og alt í
einu, án, þess að hugsa sig um eina sekúndu
lengur, tók Tom Converse til starfa.
Hann stökk frá gluggakistunni og sveifl-
aði sér yfir á greinina. Annað eins stökk
hafði hann aldrei stokkið á æfi sinni. Það
var óhugsandi, að hann hefði getað gert
þetta, án þess að eftir væri tekið. Á sama
augnabliki og hann stökk kváðu við tryll-
ingsleg hróp fyrir neðan hann, og kúlurn-
ar þutu gegn um laufið. En það var ekkert
ákveðið mark til að miða á, aðeins stóra
greinin, sem var nú að slöngvast til baka
og fór með Tom Converce beint í áttina til
hlöðunnar,
Um leið og hann þaut gegnum loftið á
greininni, sá hann mennina., sem voru inni
í hlöðunni, snúa sér við í skyndi og þjóta
út um hlöðudyrnar. Meira að segja Skugg-
inn fylgdist með hinum og skildi Captain
einan eftir.
Yzti broddur greinarinnar náði svo að
segja alveg að hlöðunni og áður en hún
hafði mist allan sveiflukraft sinn, stökk
Tom Converse frá henni. Fætur hans lentu
á bjálkanum, sem lá fram undan lúgunni
þvert á gaflinn. Eitt augnablik riðaði Tom
og var í þann veginn að detta niður fyrir
framan opnar hlöðudyrnar beint fyrir fæt-
ur umsátursmannanna, Með snöggri hreyf-
ingu náði han,n haldi í brún lúgunnar og
forðaði sér frá fallinu. Andartaki síðar var
hann kominn inn um lúguna,
Þar hékk hann og þorði varla að draga
andann af eftirvæntingu. Höfðu þeir séð
hann stökkva frá trénu?
Nei. Riffilskotin kváðu við og hrópin
hljómuðu fyrir utan, en engu skoti var