Í uppnámi - 20.07.1902, Blaðsíða 8

46
á d8, því að við breytingu peðs í riddara verður ekki séð neitt nýtt
og frumlegt.
Nr. 107 (Peadignat). Úrval snoturra og symmetriskra taíihátta.
Það er illa farið, að svart peð skuli vera drepið í 1. leik.
Nr. 108 (PSikbyl). Hinir 3 hægfara tempoleikar með “frontal”-
mátmyndum eru mjög snotrir.
Nr. 109 (PSikbxl). I þessu dæmi eru margar drottningarfórnir
sameinaðar fimlega.
Nr. 115 (Reimann). Létt, en þó eru bæði symmetrisku mátin með
hvíta peðinu mikið góð.
Nr. 117 (Sohaad). Góð afbrigðasamsetning með snotrum máts-
stöðum.
Nr. 118 (Schkufee). Tvö symmetrisk “frontal”-mát.
Nr. 119 (Schrúeeb). Byrjunarleikurinn er góður, þar eð eigi er
svo auðvelt við fyrsta álit að sjá,
hvers vegna færa verður hvíta
riddarann til h2 en ekki á e3. Hin
hljóðlega drottningarfórn og hinir
2 hægfara drottningarleikar eru
rétt fallegir.
Nr. 120 (Shinkman). Þetta
fallega dæmi er einkum eptir-
tektavert vegna þess að það geymir
ríka gnótt symmetriskra, reglulegra
taíihátta.
Nr. 123 (Tolosa x Cakeekas).
Hin tvöfalda fórn í höfuðlausninni
er mjög falleg, sömuleiðis afbrigðin
1....., g6xf5.
Nr. 124 (Tolosa t Cabbebas).
Mörg snotur afbrigði með reglu-
legum mátmyndum.
Nr. 125 (Vetesnik). Ágætt
tempo-dæmi með mörgum þokkalegum taílháttuin og með litlum
mannafla.
Nr. 133 (White). Hin regluleg hróksfórn í 2. leik er eptirmynd
alþekkts tvíleiksdæmis (sjá nr. 77). Afbrigðin og 1. leikur er lítil-
fjörlegt.
Nr. 134 (White). Samvinna hvítu drottningarinnar og beggja
biskupanna með reglulegri drottningarfórn á reit iit við rönd borðsins
hefur áður verið sýnd í dæmum og það betur en hér. Sjá t. d. tafl-
borðsmynd HI.
HI. N. Maximow (1897).
Svart.
Hvítt.
Mát í 3. leik.
(1. Bf3—b7, Ke5—f5; 2.Dgl—g6f.
1.... Ke5—f4; 2. Dgl— f2f. 1...,
Ke5—d6; 2. Dgl X b6þ. 1...., Re2 ~ ;
2.Dgl — e3j\ 1 , c4—c3 eða 1 ,
Ke5—e6; 2. Dgl—g6(f).)