Heimir - 01.06.1907, Síða 22

18
H H I M I R
blöð og bækur og voru nokkur rit Ibsens þar rneö. „íslands
blórnstur" Jóns Sveinssonar voru í hendi lians einn dag er eg
kom aö sjá hann. Varö þaö til aö færa samtaliö að íslenzkum
efnum og segir hann þá: „Eg hefi veriö aö rifja upp gt'mul at-
vik frá Fljótsdal. Hugurinn hcfir veiiö hein a í Fljótsdalshér-
aöi í seinni tíö. Þar er fagurt, vinur". Og augu hans, sem
annars voru fremur döpur, urðu snarari. Eg sá aö hann sá þar
eitthvaö fagurt.
Eg hefi veriö að hugsa um þaö síöan. Oss er sagt aö ís-
lenzkt þjóöerni muni eiga örfá ár hér ílandi. Má \eia sú spá
rætist. Má vera, eftir skamina hríö, skilji enginn oiöin hans,
er sofna er á burt meö mynd æskudalsins fyrir augu.n: „Þar
er fagurt vinur".
Mér fanst eins og eg heföi lifaö eina grein frá fornri tíö —
eina stutta inálsgrein, er eg fór heim þetta kvöld. Getur þaö
veriö aðjafnvel enn kjósi sér íslenzkir útlendingar fyrir vestan
reginhaf—fslenzkir útlagar— aö „deyja í íelliö"?
R. P.

—-

LEIÐRÉTTINGAR.
I æfiminningunum í síöasta árg. „Heiinis" hafa slæöst inn
ýmsar villur, er vér vildum biöja lesendur aö afsaka.
Það er í niöurlagsvísum í æfiágripi Bjarnar Halldórssonar
aö misprentast hefir í fyrri vísunni oröiö „Lága rcðuls", fyrir
láar-röðuls. Hendingin á aö lesast þannig: „Eik hefir lengi
láar-röSuls o. s, frv.
I æfiágripi Olafs Olafssonar frá Espihóli, biöur höfurdur-
inn aö geta þess, aö honum hafi óviljandi yfirsézt aö £eta þess,
er hann mintist á fyrsta Islendingadagshald hér vestra og segir
frá því, aö við þaötækifæri hafi Olafur Olafsson og Jón skáld
Olafsson flutt ræöur, aö séra Jón Bjarnason, er ásamt þeim var