Heimir - 01.05.1910, Blaðsíða 2

194
H E 1 M I R
Og hvekkt’ ei þann sein kröftum safnar
þó kvaöir hans sé ei þínum jafnar.
Þeir gleggstu af þinni leikni læra
og lága markiö ofar færa.
Og hvaö sem þér er vettug-virði
ei veröa lát aö fyrir-girði
á meökend þess: aö þetta skemsta
sem þér finst, sé vort getu fremsta !
III.
Hann gengdi svo: “Eg gengi af viti
viö gabbiö það, að deila um liti !
Þið stagið kross á stöng og serki
og stingið upp sem leiksviðs-merki!
Og stælið um við sterka kauða,
aö stafa þá bláa eöa rauöa !
Á fífla-leika fauta og glópa,
eg fyrirlitning nn'na hrópa ! ”
IV.
“Þér skjátlar !” mæltu manna-efni,
“þaö rnerki er drögum viö í stefni
að vísu er brella barna-vitsins—
Ei berjumst um þaö vegna litsins !
En til að ganta gassa-snáða,
sem gulluin okkar vilja ráða,
þá drembni, sem í lagi og liti
vill lækka oss sinni tign og viti !
Svo nerna vaxnir hnoss að hreppa:
um hégómann í æsku aö keppa !
“Síztþarftu veilu að hásemdhæla,
né hrokann upp í gorti mæla—