Heimir - 01.09.1911, Blaðsíða 5

Á ELDADAGINN.
«000
I.
Þú hefir fyrstur mínum svörtu sjónum
sýnt hve dýrölegt morgunljósiö er!
Er mig lífiö lagði í kjöltu þér,
og þú barst mig undan fyrsta snjónum,
Október.
Eg hef’ stundum ætlaö þeim aö segja,
er til lífs og kvæða glöddu inig,
orö, sem inn til hjartans syngju sig —
sé þar ógert sumt, ei iná ég þegja
saint um þig.
Margra góöra gæöa riaut ég frá þér,
getið þess aö sé, er minst í vil
þinni vild, né veldur þínum yl. —
Gjafa-skjöld ei skildir eftir hjá mér
skrum-ljóös til.