Heimir - 01.10.1911, Blaðsíða 1

Lífs og liðinn.
Hann þótti slunginn, sleipur. Hækinn
og slyngur að hlaða’ undir fyrirtœkin.
Hann bar í mörgu af brœðrunum rösku —
þeir bölvuðu honum í sand og ösku.
Hann hélt á þeim eins og hefli og sög,
og hjó og grópaði þeirra lög.
Og eftir samlyndis kuldakaflann
þeir köstuðu út netinu. — Hann sá um aflann.
Svo dó hann. — Þá féllst til œðruefni
og orðgjálpin klauf sig á nýju stefni:
í lífinu var hann misindismaður,
í moldinni er hann dánumaður.
Kr. Stefánsson.