Heimir - 01.10.1911, Síða 3

HEIMIR
27
hverjum þeim staö þar sem kyrkja er, þar erum vér?” “.Guð
afstýri því aö þér fáiö unnið þar tjón”; svaraði Makaríus, kraup
niöur og bað til guös aö hann vildi auglýsa sér, ef þetta hrós ó-
vinarins væri satt. Og hann stóö upp, fór til kyrkjunnar þar
sem munkarnir voru saman komnir, og baö á ný hinn miklaguö
sannleikans aö opinbera sér hiö sanna um þetta efni. Og með-
an hann var á bæn, sá hann í kyrkjunni fjöida smá blökku-
manna, aö virtist, er gengu fram og aftur meöal munkanna, svo
aö, eins og siöur er til, þegar einn munkurinn stóö upp, söng eöa
las Psaltara, en hinir sátu umhverfis hann og tóku undir meö
svörum, þá sá Makaríus að þessir árar í blökkumannsgerfi, ræddu
af miklu kappi við þá sem sátu. Þeir snertu meö fingri augu
sumra, svo þeir sofnuöu; þeir lögðu fingur á munn öörum, svo
þeir fóru aö geispa. Einum birtust þeir í meyjar gerfi, öðrum
í annari mynd, og sá Makaríus aö þannig héldu þeir föstum eöa
sneru, hugum munkanna. Enn fremur sá hann aö þeir full-
komnari ráku þá frá sér, og hann sá aö árarnir flýðu frá þeim,
en rækju þeir þá ekki burtu, stukku árarnir upp um þá og sett-
ust á hvirfilinn á þeim.
Nú er Makaríus sá þessa hluti, byrjaði hann að gráta og
biðjast fyrir og sagði: “Lít til vor, Drottinn, og hrek á burt
þenna óvin, sem er svo fullur slægðar og vonzku”. En þá er
helgi þjónustunni var lokiö, gjörði hann boö eftir munkunum,
tók þá afsíðis, einn eftir annan, og sagöi þeim frá þessari sýn og
spuröi þá hverjar hugsanir þeirra heföi veriö í kyrkjunni. Og
samkvæmt játningu þeirra höföu þær verið þessai', er freistingar
áranna gáfu til kynna. Nú sáu munkarnir aö allur óstööugleiki
hjartans og hugarsvími við bænagjörö, eru verk óvinarins og
stafa af hiröuleysi; vegna þess aö árarnir flýöu óttaslegnir á
burtu frá þeim, er gætur höföu á hugsunuui sínum og kröftug-
lega veittu viönám, og gátu ekkert tjón unniö þeim er hugann
höfðu fastan við bænina og upplyftan til guös.
Frá því er einnig sagt, að eitt sinn er munkarnir voru til
altaris, sá hann aö sumir þeirra tóku við viðarkolum frá árum,
í staö þess aö meötaka líkama Krists, og hiö heilaga sakramenti
hvarf til altarisins aftur, en frá þeim er verðuglega veittu því