Heimir - 01.10.1911, Blaðsíða 12

36
HEIMIR
starfar og hefir alt af starfaö afiátslaust aö trúboði. Á því starf-
sviöi, í öllu falli, fer þýöing þess sem skiftir kristindóminum
niinkandi. Þar er meövitundin um sameiginlegan kristindóm
rétt skilin — sem hinn hæsti sannleikur. Þaö er nú jafn ómögu-
legt fyrir alla í allsherjar kyrkjunni aö viðurkenna óskeikulleik
páfans, og þaö var fyrir alla í rómverska keisararíkinu að tilbiöja
verndaranda keisarans; síðasta sundurlyndisefnið í ööru tilfell-
inu jafnt sem hinu réttlætir mótmælin og mótmælendurna.
Afskiftaleysi um stjórnarfyrirkomulag er í rauninni þaö sem
þroskun heimstrúar er undir komin. En þaö var og er erfitt aö
læra það. Aö fresta myndun allsherjar kyrkju þar til ríki, ev
nái yfir allan heiminn, hefir veriö myndað, er sama og að hrópa,
aö kyrkjan hljóti, til aö ná sínum sérstaka tilgangi, aö þjóna
valdagirni og styöja stjórnaraöferö einhvers eins pólitisks valds
— hljóti aö gjalda keisaranum þaö sem er guös. Kristindómur-
inn getur lifaö og hefir lifaö og þróast undir mörgum mismun-
andi stjórnai-aöferöum. Hann jafnvel lifir af þá hnignun að
veröa aö ríkistrú og ríkiskyrkju. En þegar svo stendur á, festir
hann nýjar rætur sem fríkyrkja. En kristindóminum verö-
ur ekki haldið innan neinna takmarka, hann verður jafnvel ekki
takmarkaöur við fríkyrkjurnar. Hann er sú trú er Jesús flytur
oss meö til fööur vors. Hin trúarlega meðvitund er sameigin-
leg meðvitund um veruleg sannindi, sannindi sem eru í meövit-
und einstaklingsins, en eru þar sem allsherjar sannindi, en ekki
eingöngu sem sannindi einstakra sálna.