Heimir - 01.10.1911, Síða 15

HEI MIR
39
ÞaS er eins og menn veiti því enga eftirtekt, aö þaö kennir
inargra grasa í Nýja testamentinu, og þaö jafnvel í sjálfum sam-
hljóöa guðspjöllunum. Þaö er satt aö kenningar Jesú'um aö
guö sé faöir manna, og mennirnir bræöur, eru þar mjög áberandi,
en þaö er tleira þar. Þó andinn í þessum kenningum Jesú fyrn-
ist aldrei, þá verður saint heimfærsla þeirra að vera alt önnur
nú en hún var á hans dögum, því sé hún það ekki, hvað er þá
því til fyrirstöðu að þessar kenningar, eins og svo margt af hin-
um, séu “einber liðinna tíma trú og tradition?”
“Tóin rétt-trúan er ekki nóg, hún hefir aldrei endurfætt
menn og þjóðir”. Það er sannleikur. En hver er munurinn á
hálfuin rétt-trúnaði og heilum? A næstu blaðsíðu er sagt, að
tíminn sé ekki kominn til að kenna án ákveðinna trúarlærdóma.
— Það á að vera vanhyggja aö hlaupa frá þeim trúarhugmynd-
um, sem lengi hafa verið innrættar fyr en eftir mikla innri bar-
áttu. En setjum svo að baráttan sé stööugt treynd af tómu
hiki. Ilvar er þá sigurinn? I allri baráttu er barist fyrir ein-
hverju; það eru víst að eins hálí-rétt-trúaðir Islendingar, sem
berjast baráttunnar sjálfrar vegna.
Þá kemur álit ensks prests um hvað sé sannur kristindómur
nú á dögum. Og það er reyndar ekkert annað en stefnuskrá
all-margra, ef ekki ifestra únítariskra kyrkna hér í Ameríku því
nær orörétt. Þess er einnig getið að því líkar trúarjátningar
finnist víða í frjálsum kyrkjublöðum. Getur verið. En það er
víst og öllum kunnugt, sem fylgjast ineð tímanum, að únítaratrú
er að finna meðal allra frjálslyndari manna, sem í orþódox kyrkj-
um standa. Og sumir eru nógu hreinskilnir til að viðurkenna
þaö.
Eftir þessum greinarstúf aö dæma er séra Matthías, undir
niðri, mjög nálægt því að vera únítari. En sem únítari er hann
ofurlítið á eftir tímanum.
Það sem hann segir um “hina voldugu, dulrænu stefnu sem
kallast spiritismi”, er víst á misskilningi bygt. Andatrúin hefir
ekki mikla útbreiöslu í stóru löndunum og hún er langt frá því
að vera trú afarmargra spekinga og kennimanna. Um sannanir
andatrúarinnar er þaö eitt að segja, að þær eru sannanir þeim