Kirkjuritið - 01.04.1937, Blaðsíða 8

120
Jón Helgason:
Kirkjuritið.
arprestakalli, var hann jafnframt prófastur í Húnavatns-
prófastdæmi. Hve mikið traust Húnvetningar báru ti 1
lians, sýndu ])eir m. a. með þvi árið 1909 að kjósa liann
lil þingsetu sem fulltrúa sinn. Atti hann sæti á Alþingi
árin 1909—11 og var ekki síður mikilsmetinn af sam-
þingsmönnum sínum en öðrum, sem eitthvað áttu sam-
an við hann að sælda.
Haustið 1913 losnaði Reynistaðaklausturs-prestakall
og sótti séra Hálfdán um það. Var það sérstaldega tvent,
sem hvatti liann til að leita þeirra vistaskifta. Annars-
vegar það, að á Sauðárkrók hjuggu tvær systur lians með
mönnum sínum, en hins vegar það, að hann var þreyttur
orðinn á búskapnum, sem honum aulc ýmislegs annars,
sem gerði honum búskaparamstrið lítt fýsilegt, fanst
konu sinni beilsuveikri ofboðið með. En auk þess
kynnu og gamlar og ljúfar skagfirzkar endurminningar
frá fyrstu prestskaparárunum að hafa átt nokkurn þátt i,
að hann langaði til að komast þangað aftur. Fóru svo
leikar, að séra Hálfdán náði kosningu og fékk síðan —
14. febr. veturinn eftir — veitingu fyrir þessu embætti.
Með þessum hætti varð síðasti þáttur æfi hans — nær-
felt 23 ár bundinn við Skagafjörðinn og þar aftur sér-
staklega við Sauðárkrók. Prestskaparstarfið þar varð þó
ekki lengra en 20 ór, þvi að vegna heilsubilunar varð
liann að segja af sér embætti frá 30. júní 1934. En frá
1919 gegndi hann jafnframt prófastsstörfum i Skaga-
fjarðarprófastdæmi. Yfirleitt undi hann sér vel á Sauð-
árkróki og tók snemma ástfóstri við þorpið, enda leið
ekki á löngu áður en hann átti þar sömu vinsældum að
fagna og þar sem hann hafði áður starfað. Að vísu þótti
honum þorpsbúum ábótavant i sumu, l. a. m. kirkju-
rækni, en hins vegar varð honúm því hlýrra til þorpsins
sem dvalarárin þar urðu fleiri. En vinsældir lians voru
ekki bundnar við verkahring hans, heldur náðu langt úl
yfir hann. Mér leikur efi á því, hvort nokkur einstakur
maður hafi á siðari límum verið ástsælli af allri alþýðu