Kirkjuritið - 01.05.1939, Blaðsíða 22

Vald. V. Snævarr:
Maí.
19(5
Hver einasti sunnudagur eða helgidagur ætti að vera kæi'-
komið tækifæri til þess að læra eitthvað gott og göfugt,
svo að vér getum flutt það með oss út i hina daglegu lífs-
baráttu. Ef vér lítum þannig á helgihald hvíldardagsins,
þá höldum vér hann heilagan í anda Jesú Krists, og þá
mun hann áreiðanlega verða oss til blessunar.
Óskar J. Þorláksson.
Hversvegna sæki ég kirkju?
Ég sæki kirkju til þess, að hrynja mig gegn guðleysinu
og ná i þrótt til að hefja mig upp úr móki og rænuleysi
eivitaskaparins. Ég veit, að Einar skáld Benediktsson
segir satt:
„Hver þjóð, sem i gæfu og gengi vill búa,
á Guð sinn og land sitt skal trúa“.
Ég sæki kirkju til þess, að heyra velmentaða guðfræð-
inga ræða dýpstu vandamál mannsandans. Oftast reynist
mér málsmeðferð þeirra svo, að málin skýrast, umhugs-
unarefni gefast og aðvaranir gegn öfgum sértrúarflokka
og öfgastefna.
Ég sæki kirlcju af því, að mér þykir vænt um hana, en
met tízkuna lítils, og þetta vil ég kenna æskulýðnuni
með fordæmi mínu.
Ég sæki kirkju vegna þess, að ég vil kynnast safnaðar-
systkinum í sunnudagsskapi, þegar þau taka sér augna-
hliks hvild frá áhyggjum og striti hversdagslífsins. Á slík-
um augnablikum er ljúft að skiftast á hlýjum handtökum
og björtum brosum og tengjast vináttuböndum, er halda
vel þótt á reyni.
Ég sæki kirkju vegna þess, að ég fæ með því tækifæri ld
að kynnast prestinum mínum. Ég vil þekkja liann sem
mann. Ég vil eiga trúnað hans og að hann eigi trúnað