Jólakötturinn - 24.12.1910, Blaðsíða 17

17
Þjóðin heyrði þetta glöð,
það var eins og í hrossatröð:
allir þyrptust að að sjá,
allir skildu visku þá;
svo var einn til Amsterdam
útsendur í fálkaham,
tappa steyptan til að fá,
til að setja í Kötlu gjá.
Þúsund katlar suðu’ í senn
svarf og járn um dægur þrenn;
búið var það báknið þá
blátt og ferlegt til að sjá;
póstskipið, sem flytur flest
flutti líka þenna gest;
skrúfan snjerist ljóst og leynt,
leiðin vannst þó færi seint.
Nú sat herra Napoleón
niflungur á Frakka trón;
mælti hann þá við rikisráð
ræðu, sem er þannig skráð:
»Það hef eg frjett af fjarri þjóð,
fanna sem að byggir slóð,
að hún eigi eina vjel
er angrar nú mitt hjarta þel.«
»Það er fjalla gjá er gýs
glóðum upp úr bláum ís
hátt í boga um haf og land