Jólakötturinn - 24.12.1910, Blaðsíða 20

20
þing var sett á bjargsins búk,
bjallan lá á grænum dúk.
Forsetinn, sem veikur var
í vinstra fæti, gat ei par;
föður-Iands-ástin hrein og há
hug og viti bægði frá;
þar var beljað bæði og hringt,
bölvað, ragnað, hrægt og kingt,
enginn heyrði annars mál,
og allir höfðu þó eina sál.
Hreppstjórum leist allvel á
að opna skyldi Kötlu gjá;
Ieiknir menn í laga stað
ljetust kannske vilja það;
yfirvöldin visku rík
vildu ei kynstur þola slík;
grimmar frelsis-hetjur hátt
heimtuðu tappann leystan brátt;
klerkar stóðu klökkir hjá
kinrokuðum liempum á;
enginn ráðið af því fjekk
í hvaða stefnu viskan gékk.
Sumir kváðu: »sjáið þjer
sút og deyð, ef hreyfuin vjer
tappann út úr traustum stað,
tómum skaða veldur það. —«
Aðrir sögðu: »ó þú sveit,