Hlín. - 15.12.1903, Side 21

Nr. 1. 2. b.
Hlín.
16
en drottinn selur sínar gáfur að eins við mannsins svita
og fyrirhöfn. Þetta gleymist mönnum.
Mér þykir eigi undrun sæta, þótt mönnum heima
á íslandi finnist oft lífið súrt í broti og langi til á
stundum að bæta kjör sín með þvi að flytja af iandi
burt og leita bingað „í sælunnar reit“. Það er eigi
skemtilegt á vorin fyrir bændur, þegar frostaköstin koma
rétt þegar jörð er orðin auð, gróður er kominn og gras-
ið er farið að spretta; að sjá allan gróðurinn svo að
segja hverfa á einni nóttu. Það er von þó að ískaldur
hrollur fari þá um alt, sem lifandí er. Allir firðir norð-
anlands fyllast á vorin með hafísi og af hæstu tindum.
má augað eigi eygja út fyrir ísbreiðuna, sem liggur fyr-
ir landi, og hríðarbyljir og fannkomur fara yfir landið
alt og afmynda hvert holt, hvern hól og hverja þúfu og
slétta yíir aliar lautir; og svo þegar þessum ósköpum léttir,
veðrið loks er orðið hlýrra, og sólinni hefir loks tekist að
þýða klakann og snjóinn, balarnir og túnin eru orðin
gróin aftur grænu grasi, þá byrja rigningar að ganga,
úðar og óþurkar og helst fram á slátt og enda lengur
og gera það lítt mögulegt að hirða heyið. — Og þó, —
ef menn heima á íslandi vissu sönn deili á hversu hag-
ar í þessu landi, með alla þess kosti og yfirburði, og
þrátt fyrir það, að loftslag væri hér hálfu mildara, tíð-
in hagstæðari, jörðin auðunnari og gæfi meira af sér
en heima, þá finst mér samt að menn, sem annars.
geta komist af á Fróni, ættu að hugsa sig tvisvar sinn-
um um, áður þeir færu að yfirgefa óðul sín og eignir
og flýja hingað. Það fer um menn eins og um plöntur,
þær þrífast hvergi eins vel, eins og þar sem þær eiga
heima og hafa sprottið. Takið jurt, sem gróið hefir á
Fróni, ílytjið hana til annarar heimsálfu, gróðursetjið
hana þar, sem ef til vill er miklu frjóvgari jarðvegur og.
IL