Hlín. - 15.12.1903, Qupperneq 28

18
Hlín.
Nr. 1. 2. b.
Á sumum stöðum í Síberíu getur frostið orðið alt að
56 stig á Celsius eg þó búa þar menn. í hitabeltinn
getur hitinn orðið 35 st. til 40 st. Celsius. Mismunur-
inn á loftslagi á þeim stöðum, þar sem menn byggja,
getur því orðið yfir 90 st. Celsius. Hinn vanalegi hiti
líkama mannsins er hjá heilbrigðum manni 37 — B?1/^
st. C., og frá því má ekkert út af bera, ef manni á
að líða vel. Hið lægsta hitastig, sem til þessa hefir
verið mælt hjá lifandi manni, er 263/5 C. Enginn
maður getur því staðizt, að likamshiti hans minki meira
en svari hér um bil 10 stig C. Enn minna þola menn
að hitinn stigi, en takmörkin eru mismunandi eftir því
sem mennirnir eru á sig komnir, en yfirleitt er óhætt
að segja, að ef líkamshitinn fer yfir 43 st. C. þá er
dauðinn viss. Sú breyting, sem maðurinn þolir á inn-
vortis hita sínum er þess vegna að eins 15 stig, en
loftið, sem hann iifir í, getur sýnt hór um bil 6 faldan
mismun. Ef manni á að líða vel, vera heill heilsu og
hafa fullkomið starfsþol, þá má hinn innri hiti aldrei
breytast að neinum mun, frá því sem hann er eðlilega.
Það er því ijóst, að líffæri mannsins verða að vera svo
útbúin, að þau geti haldið sínum hita í jafnvægi meðan
þau eru heil, og ýmist minkað hann eða aukið eftir
þörfum. Hjá Rússum þeim, sem baða sig allsnaktir í
snjó um hávetur í hörku gaddi, hlýtur innvortis hitinn
að vera mjög mikill; og aftur, hitinn hjá manni sem
iifir þar sem lofthitinn er að jafnaði 35 stig, C. hlýtur
að vera því nær enginn. Það er tvent, sem kemur til
greina, þegar mæla skal mannlegan iíkamshita; það er
efnabreytingin, sem fer fram í mannlegum líkama,
bruna þeirra efna, sem líkaminn fær með fæðunni, en
við hann eykst hitinn, hitt stefnir að rénun hkamshit-
ans, sem er hitaleiðslan og hita útgeislan líkamans sam-