Kirkjuritið - 01.12.1948, Síða 98

MARÍUKIRKJAN I PARÍS
(NOTRE DAME DE PARIS)
eftir franska stórskáldið VICTOR HUGO er nýkomin út í
vandaðri íslenzkri þýðingu eftir BJÖRGÚLF ÓLAFSSON.
Maríukirkjan er af mörgum bókmenntafræðingum talin bezta
og frægasta skáldsaga hins mikla höfundar, og er þá mikiö
sagt.
Sagan gerist í París og hefst í stóra salnum í dómhöllinni
6. jan. 1482. Aðalpersónur sögunnar eru Quasimodo (hringjar-
inn í Maríukirkjunni), Esmeralda hin fagra og Claude Frollo
erkidjákni. Hið dramatíska efni sögunnar, ástríðubálið, þjáning-
in, hamingjan, harmleikurinn þyrlast í óteljandi töfrasveigum
umhverfis þessar persónur.
Erkidjákninn er þegar í stað sannfærður um, að Esmeralda
sé verkfæri djöfulsins, galdrakvendi, en hinn prestvígði maður
fær ekki staðizt fegurð hennar og yndisþokka og brennur og
kvelst allur í logandi ástareldi. 1 þeim eldi fuðrar upp siða-
vendni hans og siðgæði allt. En Quasimodo, hringjarinn, van-
skapningurinn hræðilegi, öðlast fagra sál, sundurtættur að
vísu vegna miskunnarleysis mannlífsins, og hið innra gull
skín í gegnum hinn hrjáða og ófagra líkama. Esmeralda hin
fagra kveikir eld í hjörtum karlmannanna. Hún er dáð og
dýrkuð. Þjáningar og sorg leiðir hún yfir aðra og að lokum
er hún dæmd fyrir galdra. Atburðaröð sögunnar er hröð og
fjölskrúðug. Stórfengleg frásagnarlist og hárfínar mannlýs-
ingar skiptast á. Oft er skammt milli gráts og hláturs. Og há-
marki nær ást Quasimodos í lokakafla sögunnar.
Miljónir eintaka af Maríukirkjunni hafa verið lesnar upp
til agna um víða veröld. Af henni hafa verið gefnar út við-
hafnarútgáfur myndum skreyttar og sniðgylltar.
Maríukirkjan er jólabók þeirra, sem gefa vilja
góðar bækur.
H.F. LEIFTUR