Kirkjuritið - 01.06.1959, Blaðsíða 12

250
KIRKJURITIÐ
Elska Guð og gjör það sem þú vilt, segir Ágústínus kirkjufaðir.
Heiðnum forfeðrum vorum þótti mörgum hinn kristni siður
veiklegur mjög: að vera vel höltum og blindum og bágstödd-
um, ómálga börnum og ellihrumum lýð. En skjótt eftir kristni-
tökuna skiptir um, og hjörtun mýkjast. Vígaferlum sögualdar-
arinnar tekur að linna. Ritöld og friðaröld rennur upp, fagrar
kristilegar bókmenntir verða til og flytja mál kærleikans. Að
sönnu auðnast kirkjunni ekki að stöðva styrjöld Sturlunga-
aldar. En þó er hún eina valdið, sem heiftar og hatursmenn
taka nokkurt tillit til og beygja kné fyrir á deyjanda degi.
Krossinn, hið heilaga tákn kærleikans, drúpir yfir blóðgum val.
Helgar tíðir eru sungnar í kirkjum landsins, og þangað er griða
að leita lífi og sál. Klaustrin opnast þeim, sem þreyttir leita
hvíldar undir krossi Krists. Kirkjan tekur að sér framfærslu
fátækra og hjálp til handa bágstöddum. í kærleiksskjóli hennar
stenzt þjóðin um aldirnar lífsraun sína, hörmungar elds og ísa,
hungurs, drepsótta og erlendrar áþjánar. Kærleiksboðskapur
krossins hljómar frá hörpu Hallgríms og annarra skálda og
spámanna. Og allir helztu brautryðjendurnir að frelsi og far-
sæld íslands eiga kærleikseld kristindómsins í hjarta. En bezt
hefir varðveitzt allt frá öndverðu kærleiki kirkjunnar við arin
heimilanna. Þar hafa mæðurnar reynzt æðstu prestar hennar
og biskupar. Þær hafa kennt oss að skilja, að kirkjan er móðir
vor.
Ég veit, að þú munir, bróðir, á þessari stundu hugsa til móð-
ur þinnar, er var fædd þennan dag, þegar sólin rís hæst á him-
inboganum, en þú misstir 3 missera gamall. Ég veit, að þú
þakkar henni nú móðurást og umhyggju og fyrirbænir, minn-
ugur þess, að hún lét líf sitt að fórn. Vil ég í þessu sambandi
minna á orð Páls postula í bréfi hans til Tímóteusar: „Ég rifja
upp fyrir mér hina hræsnislausu trú þína, er fyrst bjó í henni
Lóis ömu þinni, og ég er sannfærður um að líka býr í þér.
Fyrir þá sök minni ég þig á að glæða hjá þér náðargjöf Guðs,
sem í þér býr fyrir yfirlagning handa minna.“
Lát sonarþökk þína til móður þinnar benda þér til þeirrar
móður, sem er æðst allra mæðra, kirkjunnar, og krefst þess
af þér, að þú verðir henni í öllum greinum góður og trúr sonur,
sem hún þrái hverja stund að leggja blessun yfir. Flyt boð-
skap hennar, boðskap kærleikans með starfi þínu og öllu lífi