Kirkjuritið - 01.05.1966, Page 13

KIRKJUHITIÐ
203
a8 ^ att' ],V1 láni að fagna, skönimu eftir að ég varð prestur,
li^1Ua®Ur í ábyrgðarstöðu (skólastjóri) í stærsta söfnuði mín-
jjk’ sagði mér afdráttarlaust skoðun sína á einni af fyrstu pré-
álitVlllllIn 1,nnum- Hann sagði álit sitt með sterkum orðum og
agXt ^_aus var mér sannarlega ekki í vil. Ég get ekki neitað því,
lller sárnaði. Fyrr en varði vorum við komnir í snarpar rök-
nr og ekki Ijóst, hvor myndi liafa betur. Þegar kom fram í
,. æ°umar, varð 1 jóst, að maðurinn var trúmaður, en ekki
Uii 61 1S ^ Prestavinur. Hann liafði velgt tveimur fyrirrennur-
UJuium svo, að þeir höfðu kosið að liafa sem minnst
all l^11 V1^* llann sælda á vegum trúmálanna. Hann notaði
ir J-eSSI,egt sJÚmannamál. Fyrirrennarar mínir voru því óvan-
iin ler,vilcli lla® til bapps, að ég var sjómaður og svaraði mann-
út“ 11 ^ ^V1 máli’ sem l'ann notaði og ætlaði að láta „slá mig
• í*á kom það fram, að hann bafði aðallega verið að reyna
jj.lg‘ Þfssi maður varð um margra ára skeið fastur kirkjugestur
Hier, vinur minn og studdi mig drengilega í starf, meðal
rs JJieð því að tala um kirkjusókn og kristindóm við börn
Uugmenni, bvetja til kirkjugöngu og yrkja fallega sálma.
n Þált raunar alltaf áfram að segja mér skoðanir sínar á
óli. ltcunum mínum, bvort sem það var lof eða last. Mér var
þett^ treysta Þvl’ aú orú bans voru aldrei liræsni. — Ég tek
j .. Sem dæmi um heillaríkt samstarf prests og áhrifamanns
^Uii nUei' slial uÞÞi nefna fleiri dæmi, þó að mér séu þau
*m, baeði frá mínu starfi og annara stéttarbræðra minna.
] 1 skulum gera okkur það ljóst, að ekki er til sá maður, að
bn e^a llun hugsi ekki einhvern tíma um trúmál. 1 því sam-
ja^ 1 beniur margt fyrir, sem veldur beilabrotum og getur
gy^'el or3ið að ásteytingarsteini. Þegar svo er komið, er nauð-
þj.,6"1 aú eiga sér trúnaðarvin, sem einmitt vill leiðbeina og
er 1)3 eHir beztu getu. Slíkur vinur er alltaf til staðar, en það
j,erÞresturinn. Þetta þurfa bæði prestur og safnaðarfólkið að
fre SCr 1 J®st- Presturinn á ekki að vera og er ekki fyrst og
gerð a8ætur sjómaður, bóndi, „bissnissmaður“, útvarpsvið-
5ibr ariUaÚUr, samkvæmismaður, bílstjóri, skrifstofumaður,
vera‘n< arakar,“, e^a eitthvað slíkt. Nei nei, presturinn á að
a að l'" Cr ^rst °S fremsí prestur og þar með sálusorgari. Hann
eta J fótspor Krists, eftir því sem geta hans framast leyf-