Kirkjuritið - 01.05.1966, Síða 15

KIRKJURITIÐ 205
re^ vi3 kirkjuvegginn. Starfsbróðir minn bauð blutaðeigandi
H<imnun til messu næsta belgidag, eftir að liann liafði rætt
við þá. Þeir mættu og presturinn tók málið fyrir í pré-
1 fninni. Áður bafði það borizt manna á meðal, livað til stæði.
var vel mætt við messuna. En upp frá þessu sóttu liinir
8eyaklega boðnu vel kirkju.
... 0 það lengi að sjálfsögðu nokkuð mál mitt, get ég ekki
t núg um ag minnast á aukaverkin svokölluðu og það sam-
*’ seni þarf einnig að vera þar rnilli prests og safnaðar.
kirnin er annað og meira en nafngift — að barninu sé gefið
atn- Hún er fyrst og fremst það, að barnið er helgað Kristi.
j. ykkur, livað sú athöfn lilýtur að vera há-lielg. — Nú
, Sl> atliöfn iðulega fram í heimaliúsum. Þar kemur auðvitað
e^stakt tækifæri til þess, fyrir prest og safnaðarfólk það, sem
en Statt Cr’ vinna saman, svo að atliöfnin verði sem lielgust,
''/ kki kalt cða jafnvel „sálarlaust“ formsatriði.
Urð errnin£Ín cr sú athöfn, sem fær einmitt dýpt sína og feg-
a^ því, að við fermingarundirbúninginn og atböfnina sjálfa
( ^ prcsturinn og fermingarbörnin náið samstarf. Já, og það
)t;-kki aðeins fermingarbörnin, sem að þeirri atböfn starfa
þ, Prestinum, heldur oftast einnig aðstandendur barnanna.
£ ' 1)lllriu allir aðilar gera sér ljóst, að fermingin er ekki aðeins
t^i—triði um það, að barnið sé komið í fullorðinna manna
l'eldur fyrst og fremst staðfesting barnsins á skírnarsátt-
atlum, sem gerður var fyrir bönd þess í skírninni.
£| l)tlngin er sú athöfn, sem óvandaðir menn bafa kastað
£..< stl|ni bnútum að. En sú athöfn er heilög. Hún er látlaus og
í-Ur. Það aetti sannarlega að vera hlýtt í hjörtum allra þeirra,
V((ln V'ðstaddir eru þá atliöfn. Ég liefi aldrei — já, aldrei, orðið
r 'uð annað, en að brúðbjón bafi hrifist af helgi lijónavígsl-
anllar ^lnu er þó oftar haldið á loft, að lijónavígslan sé ekki
^ rs °g nieira virði en „setja bnappelduna á menn“, eins og
Jlefur verið ruddalega kallað.
li - ^e8a gifti ég ung brúðbjón. Athöfnin fór fram í föður-
7 SUl11 kniðgnmans. FaSir brú&gumans lék á heimilisorgeliS, en
s}stkin brú&gumans sungu hjúnavígslusálmana. Það var dá-
Saml
eg atliöfn.
Gre/í
funarathöjnin eða jar&arförin er lieilög sorgar- og