Kirkjuritið - 01.05.1966, Qupperneq 23

KIRKJURITIÐ
213
íí ’
eimatrúboðið í Osló liefnr menn á sínum snærum, sem safna
f'S 111,1 víðs vegar í borinni. Fyrir ári síðan var unnt að
^ a ® þeim 6000 grísi, sem vigtuðu að meðaltali 70 kg.
elta ntinnir enn á hvað við Islendingar hugsum miklu meira
gtag.a® taka upp alls konar nýjungar, sem auðvitað er í alla
a 1 lofsvert — en að nýta sem bezt allt, sem vér höfum handa
a milii.
t-., n er þörf að minna á þetta og hrýna einstaklinga eða sam-
^uð bæta hér úr skák.
jj. ‘l^ega fer alls konar pappír, óhemju af flöskum og öðrum
» ?II1U forgörðum. Ægilegum forða af matarleyfum er lient á
eð .lauSa- Stórkostlegum birgðum af gömlum fötum er brennt,
ýjj feim kastað á annan liátt á glæ. Ótrúlegu samsafni af inn-
111 °g öðrum „úrgangi“ á sláturhúsum fleygt.
j lða kætt að ganga á reka eða liirða um varp. Svo mætti
fúteljæ
e- J°overjar og Danir og flestar aðrar þjóðir mundu gera sér
þe VerS ^onar fóður, áburð, smíðaefni og fleira og fleira úr
1)tí U’ sein ég hef nefnt. Þetta er allt verðmæti ,sem umbreyta
1 gagnlega hluti eða liirða sér til hinna og þessara nota.
1 oingurinn á því fer vaxandi — en of hægt.
"ÍuPw og hula
(
r°t úr erindi eftir Guðmund á Sandi)
Nít"nga mannveru liillir til jafns við höfund kristins dóms.
eiirj111 a^lr hafa ofið úr ljósvakanum lijúp handa lionum, sem
g 'Crður unninn í verksmiðju tækninnar.
þe lnnir unnendur og vildarvinir kristindómsins harma það, að
ver.glng Meistarans er ekki til í liandriti lians sjálfs. Þá liefði
* að vísu ag ganga um kjarna málsins.
Éaðer nú svo!
að að langlífi kristindómsins stafi að sumu leyti af því,
Iiej 111 Sanngildi hans hefur verið deilt. Hvert það málefni, sem
1 fengið afgreiðslu, er þar með fallið úr fatinu og dáið